Steenwol: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
waarom niet voluit, hè? (2 keer) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Bestand:Steenwolpotjes op een steenwolmat (Mineral wool pots).jpg|250px|thumb|Steenwolpotjes op een steenwolmat]]
[[Bestand:Tomato P5260299b.jpg|250px|thumb|Tomaten op steenwolteelt]]
'''Steenwol''' of ''rotswol'' genoemd, is een [[Warmte-isolatie|isolatiemateriaal]] dat wordt vervaardigd uit [[Doleriet|diabaas]] of [[Basalt (gesteente)|basalt]]. Bij 1400°C wordt de steenmassa gesmolten en wordt vervolgens met een zogenaamde spinner weggeslingerd. Hierdoor stolt de vloeistof weer tot draden. Samen met een bindmiddel wordt dit in een verhardingsoven tot een mat gemaakt.
De steenwol wordt gebruikt voor warmte-isolatie van woningen en als bodem voor het opkweken en telen van planten.
==Geschiedenis==
Het idee om vloeibaar gesteente te verblazen komt van waarnemingen bij [[vulkanisme|vulkanen]]. Op [[Hawaï]] ontdekte men een soort natuurlijke steenwol. Dit trachtte men te imiteren en omstreeks 1850 lukte het om [[Slak (metallurgie)|hoogovenslak]] te verblazen, waarmee men een nuttige toepassing voor dit volumineuze restproduct had gevonden. Om het gewenste resultaat te bereiken, moesten enkele hulpstoffen, waaronder kalk, worden toegevoegd. De ''Banner Rock Products Comp.'' te Alexandria exporteerde deze ''[[slakkenwol]]'' naar Europa. Vooral vanaf 1897 nam de Amerikaanse productie sterk toe. In 1936 waren er 60 fabrieken en de productie bereikte weldra meer dan 300 [[Kiloton|kton]] per jaar.
Kort vóór de [[Tweede Wereldoorlog]] begon men ook in Europa dit materiaal te produceren. In Denemarken was dit ''Hendriksen en Kähler'' (1937), gevolgd door Zweden (1937) en Noorwegen (1938). In Duitsland was het de firma ''Grünzweig und Hartmann'' en in Frankrijk ''Roclaine'' die de productie ter hand namen. In Duitsland stonden in 1938 al vier fabrieken, waaronder één in [[Gelsenkirchen]].
Regel 19:
P&H ondertussen bouwde in 1949 een fabriek op het terrein van Hoogovens te [[IJmuiden]] en verkocht als ''Nederlandse Steenwolfabriek'' haar product onder de merknaam ''Lapinus''. Het product vond vooral toepassing in de industrie. Midden jaren 50 van de 20e eeuw ging men ook steenwoldekens vervaardigen, waarbij steenwol op metaalgaas werd gestikt.
In 1957 kwam de zogeheten Fabriek II op het Hoogoventerrein gereed. Hoogovens nam een 40% belang in het bedrijf, dat nu ook veel exporteerde. Geleidelijk aan kwam er minder hoogovenslak beschikbaar, omdat er veel slakken in het [[Cemij|hoogovencement]] werden verwerkt. Aldus koos men voor een nieuwe vestiging, nabij [[Roermond (stad)|Roermond]]. Deze zogeheten Fabriek III kwam in 1968 gereed en was gebaseerd op natuursteen dat uit het [[Sauerland]] werd aangevoerd. Het betrof [[Doleriet|diabaas]] en [[basalt (gesteente)|basalt]]. In 1971 ging men samenwerken met het Deense bedrijf A/S [[Rockwool]], dat een voortzetting was van Hendriksen & Kähler. Aldus ging het bedrijf ''Rockwool Lapinus B.V.'' heten.
==Zie ook==
| |||