Versie van 4 jul 2015 10:12 bewerken Skuipers (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 89.766 bewerkingen Categorie:Prefect van de Romeinse Curie toegevoegd (HotCat.js) ← Oudere bewerking		Versie van 30 aug 2020 22:04 bewerken ongedaan maken Philemonbaucis (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 19.180 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 32: Maglione volgde zijn opleiding aan het ''Collegio Capranica'' en aan de [[Pauselijke Gregoriaanse Universiteit]] in [[Rome (stad)\|Rome]], waar hij promoveerde in zowel de [[theologie]] als de [[wijsbegeerte]]. Hij werd op [[25 juli]] [[1901]] [[priester]] [[wijding\|gewijd]] en werkte vervolgens tot [[1903]] als [[pastoor]] in [[Napels (stad)\|Napels]]. Van [[1903]] tot [[1905]] studeerde hij aan de [[Pauselijke Ecclesiastische Academie]], de diplomatenopleiding van de [[Heilige Stoel]]. Van [[1908]] tot [[1918]] werkte hij bij het [[Staatssecretariaat van de Heilige Stoel\|Staatssecretariaat]] onder meer als speciaal gezant bij de [[Volkerenbond]] en als pauselijke delegaat in [[Zwitserland]]. Onderwijl werd hij verheven tot [[monseigneur]], als ''Kamerheer van de Paus'' (1910) en als ''Huisprelaat'' (1918). Op [[1 september]] [[1920]] benoemde [[paus Benedictus XV]] hem tot [[titulair bisschop\|titulair aartsbisschop]] van ''[[Aartsbisdom Caesarea in Palestina\|Caesarea in Palestina'']] en tot [[nuntius\|apostolisch nuntius]] in Zwitserland. In [[1926]] werd hij nuntius in [[Frankrijk]]. Tijdens het [[consistorie]] van [[16 december]] [[1935]] nam [[paus Pius XI]] Maglione als [[kardinaal-priester]] op in het [[College van Kardinalen]]. De ''[[Santa Pudenziana]]'' werd zijn [[titelkerk]]. Meteen daarop werd hij benoemd tot [[prefect (Romeinse Curie)\|prefect]] van de [[Congregatie voor de Clerus\|Congregatie voor het Consilie]]. Maglione nam deel aan het [[conclaaf van 1939]] dat leidde tot de verkiezing van zijn voormalige klasgenoot [[paus Pius XII\|Eugenio kardinaal Pacelli]] tot Paus Pius XII. Deze vroeg zijn oude vriend vrijwel meteen om hem op te volgen als [[kardinaal-staatssecretaris]]. Maglione zou – tot zijn dood – staatssecretaris blijven. Hij was in die hoedanigheid Pius' rechterhand bij het bepalen van het buitenlands beleid van de Heilige Stoel tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]]. Maglione overleed aan de gevolgen van een zenuwontsteking tijdens een bezoek aan zijn geboortestad.

Luigi Maglione: verschil tussen versies