Koninklijke Gaanderijen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k taal |
tikfout |
||
Regel 6:
De Koninklijke Gaanderijen bevinden zich op de [[zeedijk]] tussen het [[Koninklijk Chalet]] en de [[Wellingtonrenbaan]]. Ze bestaan uit twee zuilengangen, gedeeltelijk gescheiden door een glazen wand. De gekoppelde [[Dorische zuil]]en moesten, volgens de architect Girault, een Romeinse architectuur oproepen uit de tijd van keizer [[Hadrianus]]. Deze wandelgalerij moest, in de optiek van Leopold II, passen in een project voor een prestigieus koninklijk paleis. Het diende in de eerste plaats als passage naar de renbaan voor de koning en zijn hoge gasten, zonder dat ze gehinderd werden door weer en wind. Ze konden hiervoor kiezen uit een van beide zuilengangen. De zuilengangen zijn ongeveer 380 m lang en eindigen aan beide kanten in een gesloten paviljoen met salon.
Deze Koninklijke Gaanderijen getuigen van de grootse visie van Leopold II voor zijn geliefde badstad. De koning volgde nauwgezet de werken en bracht op 25 februari 1905 een bezoek aan de gaanderijen in opbouw. De eerste fase van de bouw werd bekostigd met de toelage die de stad Oostende in 1902 kreeg als compensatie voor de wettelijke afschaffing van de kansspelen.<ref>{{Citeer web |url=https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/56979 |titel=Koninklijke Gaanderijen |auteur= |uitgever=Inventaris Onroerend Erfgoed |datum= |bezochtdatum=28 augustus 2020}} </ref>
Boven op het midden van de Koninklijke Gaanderijen en aan de achterzijde bevindt zich het [[Thermae Palace Hotel]], gebouwd in 1932-1933 door de Oostendse architect [[André-Louis Daniëls]] (1883-1976). Aan de achterkant, naast de Koninginnelaan, bevindt zich het overdekte Stedelijk Zwembad, gebouwd tussen 1974 en 1977 door de Oostendse architect [[Paul Felix]] (1913-1981).
| |||