Ottoonse renaissance: verschil tussen versies

Politiek bloeiden theorieën van christelijke eenheid en rijk bloeide, evenals herleefde klassieke noties van keizerlijke grandeur in het Westen. Otto II had een Griekse vrouw, [[Theophanu]], en Byzantijnse iconografie deed zijn intrede in het Westen. De [[Rijksappel]] werd een symbool van koninklijke macht en de keizers van het [[Heilige Roomse Rijk]] werden conform de Byzantijnse mode weergegeven als gekroond door Christus. Het was tijdens zijn poging om de "glorie die Rome was" te laten herleven dat Otto III van de [[Rome (stad)|Eeuwige Stad]] Rome zijn hoofdstad maakte en dat hij op Grieks-Romeinse manier de ceremonie aan het hof in omvang deed toenemen.

 

 

*{{en}} [http://www.sbuniv.edu/~hgallatin/ht34632e12.html#ren Harlie Kay Gallatin, "Western Europe in the High Middle Ages: An Overview From c. 900 to c. 1300":] "Ottonian Renaissance"

*{{de}} Hermann Aubin, ''Otto der Grosse und die Erneuerung des abendländischen Kaisertums im Jahre 962'' (1962)

}}

{{Navigatie Middeleeuwse kunststijlen}}

[[Categorie:Middeleeuwen]]

[[Categorie:Geschiedenis van Duitsland]]