Abdij van Luxeuil: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
betere indeling, -onnodige links |
||
Regel 1:
[[Afbeelding:Lect Luxeuil 144.jpg|thumb|right|280px|7e-eeuws handschrift afkomstig van de abdij van Luxeuil]]
De '''Abdij van Luxeuil''' was een invloedrijk klooster in [[Luxeuil-les-Bains]] in het [[Frankrijk|Franse]] departement [[Haute-Saône]]. Er zijn slechts enkele gebouwen van de abdij bewaard gebleven. De [[Gotiek (bouwkunst)|gotische]] kerk uit 1330 doet nog steeds dienst als [[parochie (kerk)|parochiekerk]] van Luxeuil-les-Bains.
== Geschiedenis ==
Omstreeks [[590]] vestigde de heilige [[Columbanus]], een Ierse monnik en missionaris van het [[Keltische christendom]], zich met zijn elf gezellen in Luxeuil, een voormalig [[Keltische mythologie|Keltisch]] [[heiligdom]] dat in [[451]] was verwoest door [[Atilla]]. Ze bouwden er de abdij van Luxeuil, een [[klooster (gebouw)|klooster]] waar zij leefden volgens de [[kloosterregel]] van Columbanus. Het werd al spoedig de meest welvarende [[abdij]] van [[Gallië]]. De gemeenschap was zo talrijk dat voor de eerste maal dag en nacht de ''laus perennis'' werd gezongen.▼
▲Omstreeks
In 603 kwam Columbanus in aanvaring met koningin [[Brunhilde van Austrasië]] en werd verbannen. De abdij bleef goed functioneren onder zijn opvolgers, waaronder de heilige [[Eustatius van Luxeuil]]. Ze stichtten menig klooster en adviseerden bestaande kloosters bij hun ontwikkeling. De autoriteit van Luxeuil was toonaangevend in heel [[Frankische Rijk|Francië]].
In
In 731 werd de abdij uitgemoord en vernield door de [[Saracenen]]. Enkele overlevenden herbouwden de abdij maar zij werd in de 9e eeuw opnieuw geplunderd en vernield, ditmaal door de [[Vikingen]]. Met hulp van koning [[Lodewijk de Vrome]] werd de abdij in [[817]] weer opgebouwd onder leiding van de heilige [[Ansegisus (heilige)|Ansegisus]]. De [[Regula Benedicti]] (de [[kloosterregel]] van [[Benedictus van Nursia]]) werd ingevoerd. In 820 werd de toen negentienjarige [[Drogo van Metz]], een onwettige zoon van [[Karel de Grote]], benoemd tot abt.
Regel 13 ⟶ 15:
In het [[Vrede van Atrecht (1435)|Verdrag van Atrecht]] in 1435 erkende de abdij de [[Voogd (feodalisme)|voogdij]] van de graven. Het verdrag van Madrid van 1534 met [[keizer Karel V]] lijfde het prinsdom definitief in bij het graafschap Bourgondië.
Vanaf de 15e eeuw trad verval op door het feit dat de abdij ''[[in commendam]]'' verklaard was, wat inhield dat de abt van buiten de monnikengemeenschap benoemd kon worden. Dit werd zo een baan waar vrijwel iedere vervolgens benoemde abt zo veel mogelijk persoonlijk gewin uit probeerde te verkrijgen. Een van de bekendste abten ''in commendam'' was Giuliano della Rovere - de latere [[paus Julius II]] - die deze functie uitoefende van 10 december 1473 tot aan
== Monniken van de abdij ==
| |||