Gaius Laelius (consul in 140 v.Chr.): verschil tussen versies

Zijn [[Gaius Laelius (consul in 190 v.Chr.)|gelijknamige vader]] was met de [[Publius Cornelius Scipio Africanus maior]] bevriend. De zoon ging om met schrijvers (zoals [[Publius Terentius Afer]], tegen het einde van zijn leven ook [[Gaius Lucilius]]) en filosofen, wat hem de bijnaam (''[[cognomen]]'') ''Sapiens'' ("de Wijze") opleverde (deze vriendenkring wordt meestal de [[Scipionenkring]] genoemd).<ref>Cicero, ''De finibus bonorum et malorum'' II 24. Vgl. Plutarchus, ''Gracchi'' [[s:Parallelle levens/Gracchen#8.4|8.4]].</ref> In 147 en 146 v.Chr. was hij tijdens de [[Derde Punische Oorlog]] een [[Legatus (rang)|''legatus'']] van zijn vriend Scipio Aemilianus en hielp hem aanmerkelijk met de verovering van [[Carthago]]. In 145 v.Chr. was hij [[Praetor|''[[praetor'']]'' en nam in het volgende jaar als ''[[propraetor]]'' in [[Hispania (Romeinen)|Hispania]] deel aan de strijd tegen [[Viriatus|Viriathus]]. In 140 v.Chr. werd Laelius [[Consul (Rome)|''consul'']] en bleef in Rome, terwijl zijn collega [[Quintus Servilius Caepio (consul in 140 v.Chr.)|Quintus Servilius Caepio]] de oorlog in Hispania overnam. Laelius zou, waarschijnlijk met de goedkeuring van Scipio, tijdens zijn consulaat - of mogelijk reeds tijdens zijn praetuur - hebben geprobeerd het lot van de Italiaanse boeren te verbeteren, maar ontmoette veel weerstand van zijn senatoriale standgenoten, die hem van zijn plannen deden afzien (enkele jaren later werden deze plannen door de [[volkstribuun]] [[Tiberius Sempronius Gracchus (tribunus plebis in 133 v. Chr.)|Tiberius Sempronius Gracchus]] terug opgenomen).<ref>Plutarchus, ''Gracchi'' [[s:Parallelle levens/Gracchen#8.4|8.4]]. De datering van zijn hervormingsplannen is omstreden, er zijn echter overtuigende redenen die pleiten voor het jaar van zijn ''praetuur''. Zie: {{Aut|H.H. Scullard}}, Scipio Aemilianus and Roman Politics, in ''[[The Journal of Roman Studies|JRS]]'' 50 (1960), pp.&nbsp;62-64, {{Aut|T.R.S Broughton}}, ''The Magistrates of the Roman Republic'', III, Atlanta, 1986, p.&nbsp;116.</ref>