Brenda Milner: verschil tussen versies

'''Brenda Milner''', geboren als '''Brenda Langford''' ([[Manchester]] ([[Engeland]]), [[15 juli]] [[1918]]), is een [[Verenigd Koninkrijk|Brits]]-[[Canada|Canadese]] onderzoekster die veel heeft bijgedragen aan de [[neuropsychologie]], in het bijzonder op het gebied van [[geheugen (psychologie)|geheugen]] en [[cognitie]]. Aan haar zijn meer dan twintig [[eredoctoraat|eredoctoraten]] toegekend door universiteiten over de gehele wereld. Zij deed nog wetenschappelijk werk toen ze al over de negentig was. Op haar honderdste verjaardag had ze nog altijd de supervisie over onderzoekers.

[[Brenda Langford studeerde en deed wetenschappelijk onderzoek aan [[Newnham College]] van de [[Universiteit van Cambridge]]. In 1944 trouwde ze met Peter Milner en vertrok met hem naar Canada. Zij werd in 1950 medewerker van [[Wilder Penfield]] en [[wetenschappelijke promotie|promoveerde]] in 1952 bij [[Donald Hebb|Donald O. Hebb]] aan de [[McGill-universiteit]] in [[Montreal (Canada)|Montreal]], waar ze later zelf [[hoogleraar]] werd. Zij was een van de eersten die de effecten omschreven van schade aan de mediale [[temporale kwab]] op het geheugen. Haar bijdrage aan het onderzoek naar de befaamde [[patiënt]] [[HM (patiënt)|HM (Henry Molaison]]), als co-auteur van [[William Beecher Scoville]], maakt hier een belangrijk onderdeel van uit.<ref>{{en}} W.B. Scoville, Brenda Milner: ''Loss of recent memory after bilateral hippocampal lesions''. In: Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry, Vol. 20, 1957.</ref>

Naast haar werk over de [[mediotemporale cortex]] hield zij zich ook bezig met [[lateralisatie]] van de hersenen en het functioneren van de [[frontale kwab]]. Aan haar zijn meer dan twintig [[eredoctoraat|eredoctoraten]] toegekend door universiteiten over de gehele wereld.