Fado (muziek): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Inhoudelijke verbetering over de politieke situatie omstreeks 1930.
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 10:
In het begin werd fado gezongen in de [[Café|kroegen]] en [[bordeel|bordelen]] en was een ''fadista'' niet meer dan een veredelde landloper of beurzensnijder. De fado werd toen geassocieerd met prostitutie, kroegen, en misdaad. Rond 1900 vond de omslag plaats naar het 'respectabel' worden van de stijl, waarna ook dichters en intellectuelen aandacht kregen voor deze muziek.{{Bron?||2019|07|06}}
 
Na de [[Revolutie van de 28ste mei|militaire staatsgreep in 1926]], nam de burgerdictatuur van [[António de Oliveira Salazar|Salazar]] de macht over. In Salazars ogen was fado de ultieme uitdrukking van de Portugese volksziel.{{Bron?||2019|07|06}} Het volk werd rustig gehouden met 'de drie F's': ''Futebol, Fátima e Fado'' (voetbal, [[Onze-Lieve-Vrouw van Fátima]] en fado){{Bron?}}. De fadista’s lieten zich de aandacht van de dictatuur welgevallen{{Bron?}} (passief verzet was er eigenlijk niet) en velen beleefden hun bloeiperiode. De belangrijkste fadista was [[Amália Rodrigues]]. Wie niet meewerkte verdween in de kerkers van de [[PIDE]], de geheime politie.<br>
Over wie 'fout' en 'goed' was in die periode zijn de kenners het nog niet eens. Van [[Amália Rodrigues]] wordt bijvoorbeeld nu gezegd dat ze de verboden Communistische Partij financieel steunde.{{Bron?||2019|07|06}} Na de [[Anjerrevolutie]] in 1974 was er met fado geen droog brood meer te verdienen{{Bron?}}. De fadista's werden geassocieerd met de dictatuur{{Bron?}}. De rehabilitatie kwam begin jaren tachtig toen Amália een hoge nationale onderscheiding kreeg.
 
Pas begin jaren negentig werd de fado opnieuw populair met een nieuwe generatie fadista’s zoals [[Mafalda Arnauth]], [[Cristina Branco]] en [[Mariza]]. In 1997-1998 kwam de internationale doorbraak en sindsdien is er wel elke maand een nieuwe stem of belofte.