Ampsivaren: verschil tussen versies

In zijn [[Ab excessu divi Augusti|Annales]]<ref>{{aut|Publius Cornelius Tacitus}}, ''Annales'', boek XIII, hoofdstuk 55 en 56. Ook digitaal raadpleegbaar {{la}} [http://www.thelatinlibrary.com/tacitus/tac.ann13.shtml www.thelatinlibrary.com]</ref> vertelt [[Publius Cornelius Tacitus|Tacitus]] een tragisch verhaal over deze stam. Kort voor of in [[58]] waren de Ampsivarii die onder leiding stonden van [[Boiocalus]] uit hun stamland verdreven door de [[Chauken]]. In zijn zoektocht naar een nieuw vestigingsgebied aan de rechteroever van de [[Rijn]] had Boiocalus een ontmoeting met de opperbevelhebber van de Neder-Germaanse legioenen, [[Dubius Avitus]]. In een dramatisch verzoek richtte Boiocalus zich tot de Romein. Hij vertelde hoe hij persoonlijk het slachtoffer was geweest van de strijd van [[Arminius (veldheer)|Arminius]] tegen de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] (Boiocalus was op bevel van Arminius gevangengenomen). Verder memoreerde hij de jarenlange loyaliteit van de Ampsivarii aan de keizer [[Tiberius IuliusJulius Caesar Augustus|Tiberius]] en de veldheer [[Germanicus Julius Caesar|Germanicus]]. Ten slotte sprak hij zijn verbazing uit dat het door de Ampsivarii verlangde land niet bewoond was en daarom heel goed door hen in bezit genomen kon worden. Daarna leek Boiocalus in een soort gebed te verzinken waarin hij de zon en de hemellichamen opriep hem steun te verlenen.