Liefdesroman: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Subgenres: Open deur misschien, maar niet voor wie het niet kent. |
linkje naar Harlequin |
||
Regel 4:
Hoewel romantiek in westerse literatuur vaak voorkomt zijn verhalen die geheel of hoofdzakelijk om een liefde draaien niet altijd gebruikelijk geweest. Een vroeg voorbeeld is het beroemde toneelstuk ''[[Romeo en Julia]]'' van [[William Shakespeare|Shakespeare]]. Een van de eerste [[Roman (literatuur)|romans]] geheel gewijd aan de liefde, en bovendien een liefde beschreven vanuit een vrouwelijk perspectief, was de [[briefroman]] ''[[Pamela, or Virtue Rewarded]]'' van [[Samuel Richardson]]. Ook het werk van [[Jane Austen]], in het bijzonder ''[[Pride and Prejudice (boek)|Pride and Prejudice]]'', is van grote invloed geweest op dit genre. Lopende de negentiende eeuw komen er langzaam maar zeker meer boeken die zich speciaal op een romantisch thema richten. Al in het [[Biedermeier]]tijdperk (1815-1848) zijn er in Duitsland auteurs als [[August Lafontaine]] en [[Heinrich Clauren]]. Anders dan Austens werk worden hun boeken niet als "grote" literatuur beschouwd en krijgen ze het [[stigma (schandvlek)|stigma]] van de [[triviaal|trivialiteit]]. Dit oordeel zal kenmerkend worden voor alle latere liefdesliteratuur.
In het [[Interbellum]] neemt het genre een vlucht, als de Duitse [[Hedwig Courths-Mahler]] zowel in Duitsland als daarbuiten miljoenen boeken verkoopt. Ook in Groot-Brittannië bloeit het genre, met [[Georgette Heyer]] (die zich sterk door Austen laat inspireren) en [[Barbara Cartland]], één der meest vertaalde auteurs ooit. Na de oorlog verschuift het zwaartepunt naar Noord-Amerika, waar uitgeverijen komen die zich specialiseren in liefdesromans in serie en één titel per maand uitbrengen (zoals het Canadese [[Harlequin Enterprises|Harlequin]]). Thans is verreweg de meeste liefdesliteratuur uit de Verenigde Staten en Canada afkomstig; de boeken worden echter in vertaling ook in Europa zeer veel gelezen.
==Subgenres==
| |||