Fenomeen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k repareer woord geschreven in meerdere schriften, replaced: φαíνεόθαι → φαίνεόθαι met AWB
Meglosko (overleg | bijdragen)
Dit stuk is onduidelijk en lijkt me geen meerwaarde voor het artikel
Regel 5:
Het concept 'fenomeen' heeft een specifieke betekenis in de [[filosofie]] van [[Immanuel Kant]]. In ''[[Kritik der reinen Vernunft]]'' plaatst hij de term 'fenomeen' tegenover'' '[[noumenon]]'. ''Fenomenen beschrijven de wereld zoals we deze ervaren en staan tegenover de wereld zoals zij onafhankelijk van onze ervaringen bestaat ''([[Ding an sich]])''. Mensen kunnen, volgens Kant, niet de ware aard van dingen kennen, alleen de dingen zoals ze ervaren worden. Zo zou filosofie — de term 'filosofie' verwees in de tijd van Kant naar wat we nu 'wetenschap' noemen — zich bezig moeten houden met het begrijpen van fenomenen.
 
De theorie van Kant heeft geleid tot een traditie in de filosofie die [[fenomenologie]] wordt genoemd. Belangrijke vertegenwoordigers in de fenomenologie zijn onder andere [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]], [[Edmund Husserl|Husserl]], [[Martin Heidegger|Heidegger]], [[Maurice Merleau-Ponty|Merleau-Ponty]] en [[Jacques Derrida|Derrida]].
 
Kants beschrijving van fenomenen wordt ook als invloedrijk beschouwd in de ontwikkeling van [[Psychodynamica|psychodynamische]] modellen in de [[psychologie]] en van theorieën die de wijze beschrijven waarop de hersenen, verstand en de externe wereld met elkaar in [[interactie]] zijn.
 
== Heidegger en Husserl ==
Het woord fenomeen is afgeleid van de mediale werkwoordvorm, (het onderwerp verricht de handeling bij zichzelf), ''φαίνεόθαι'' uit het Grieks. Daarom omschrijft [[Heidegger]] het begrip 'fenomeen' als volgt: ''Als Bedeutung des Ausdrucks 'Phänomen' ist daher 'festzuhalten: das ''Sich-an-ihm-selbst- zeigende'', das Offenbare''. Deze omschrijving is bijna identiek aan de omschrijving door Husserl. Husserl stelt dat 'het zijnde' in geval van originaire gegevenheid verschijnt als ''so wie es in sich selbst ist'', terwijl Heidegger spreekt van ''an-ihm-selbst''. In grote lijnen komen beide omschrijvingen overeen behalve het verschil dat Husserl van ''in'' spreekt en Heidegger van ''an''.<ref>{{Aut|Elisabeth E. den Hartog - de Haas}} (2005) '''Sein und Zeit' als reconstructie van de wending tot authenticiteit'' (Damon Budel), dissertatie</ref>
 
== Algemeen gebruik ==