Mauretania (oudheid): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 84.105.115.147 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door MoiraMoira |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 42:
In [[25 v.Chr.]] schonk keizer [[Imperator Caesar Augustus|Augustus]] de Mauretanische troon aan [[Juba II]], de zoon van [[Juba I]], de laatste koning van [[Numidië]]. Hij herstichtte de oude Fenicische kolonie [[Cherchell|Iol]] als Caesarea en maakte deze tot de hoofdstad van het koninkrijk. Via Caesarea en andere door hem gestichte steden probeerde Juba de [[hellenisme|hellenistisch-Romeinse]] cultuur over Mauretania te verspreiden.
Na Juba's dood in [[23]] na Chr., benoemde keizer [[Tiberius
In Mauretania werd de executie van Ptolemaeus niet geaccepteerd. Onder leiding van [[Aedemon]] kwamen de Mauretaniërs in opstand tegen Rome. Pas in 44 na Chr. wisten de Romeinen het gebied weer onder controle te krijgen. Keizer [[Claudius I|Claudius]] (die Caligula inmiddels was opgevolgd) lijfde het gebied in bij het Romeinse Rijk, waarbij hij het verdeelde in twee ''[[provincia]]e''. Het westelijk deel van Mauretania werd de ''provincia'' [[Mauretania Tingitana]], het oostelijk deel [[Mauretania Caesariensis]]. Hij hanteerde daarbij dezelfde grens die Bocchus I eerder had aangebracht toen hij het koninkrijk onder zijn zoons verdeelde.
|