Nationaalkatholicisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ongebruikelijke aanduiding pausen genormaliseerd |
k →L'aggiornamento: clean up, typos fixed: Latijns Amerika → Latijns-Amerika met AWB |
||
Regel 23:
Vanaf de jaren 1960 nam de afstand tussen grote delen van de kerk en het regime toe. Toen Franco weigerde af te zien van zijn concordatair recht bisschoppen voor te stellen, benoemde de kerk alleen nog vicarissen en bleef de officiële [[Sedisvacatie|zetel onbezet]]. Buiten [[Castilië]] koos de kerk steeds vaker de kant van de lokale bevolking. Dit sluimerende conflict kwam tot een hoogtepunt toen de [[aartsbisschop]] van [[Bilbao]] in 1974 openlijk pleitte voor het recht van de [[Basken]] op hun eigen taal en cultuur. Ook het [[Klooster van Montserrat]] bleef een belangrijk oord van verzet. Ondanks het verbod, werden de erediensten er in het [[Catalaans (taal)|Catalaans]] uitgevoerd. Het loflied op de Moeder Gods van Montserrat verving gedurende de Franco-tijd het verboden [[Volkslied (nationaal symbool)|volkslied]] [[Els Segadors]].
Na het [[Tweede Vaticaans Concilie]] kwam dit proces in een hogere versnelling. Het aantal [[dissident]]e priesters en de bevolking van de speciale gevangenis voor priesters in [[Zamora (Spanje)|Zamora]] neemt zienderogen toe. Ondanks alle inspanningen nam het aantal misgangers en priesterroepingen jaar na jaar af. De ideeën van de [[bevrijdingstheologie]] en een basischristendom waren niet buiten te houden. Het werd steeds moeilijker voor de censuur en voor de publicaties uit Latijns
Enige ultramontanen verenigden zich tot de gewapende [[guerrilleros de Cristo Rey]] (guerrillastrijders voor Christus Koning) en organiseerden in de jaren 1975-76 razzia's tegen boekhandels die ''verboden'' boeken verkochten. Ze zijn bekend geworden door een terroristische aanslag in [[Montejurra]] (1976) waarbij doden vielen.
|