Geschiedenis van Italië: verschil tussen versies

[[Keizer Hendrik VI]] zal in 1194 Italië tijdelijk verenigen: in 1186 werd hij koning van Italië en in 1194 werd hij in Palermo tot koning van Sicilië gekroond. Ook zijn zoon [[Keizer Frederik II|Frederik II]] was tegelijk koning van Italië en Sicilië. In 1237 won hij eende pyrrusoverwinning[[Slag bij Cortenuova]] tegen de Lombardische Liga, maar hij verloor het pleit tegen de pausen. [[Paus Gregorius IX]] excommuniceerde Frederik II in 1239 en [[paus Innocentius IV]] zette hem af als Rooms-keizer in 1245. Zijn zoon [[Koenraad IV (rooms-koning)|Koenraad IV van Hohenstaufen]] hield ook beide koningstitels, maar de keizerskroon bleef vacant tot 1312, dat gaf de stadstaten, zoals de [[Republiek Siena]] en [[Milaan (stad)|Milaan]], de mogelijkheden zich verder te ontplooien. De Hohenstaufens konden hun macht in (Noord-)Italië en Sicilië moeilijk handhaven, onder meer door de tegenwerking door de pausen, en in 1266 stelde [[paus Clemens IV]] de Franse [[Karel I van Napels|Karel van Anjou]] aan tot koning van Sicilië. In de tweede helft van de dertiende eeuw verplaatste Karel van Anjou, als nieuwe koning van Sicilië, de hoofdstad van zijn koninkrijk van Palermo naar Napels. Dit leidde in 1282 tot de [[Siciliaanse Vespers]], waarna het eiland Sicilië bij pauselijk besluit aan [[Peter III van Aragón]] kwam. Hierdoor ontstonden twee koninkrijken "Sicilië". Het 'oude' koninkrijk Sicilië met hoofdstad Napels werd gaandeweg het [[koninkrijk Napels]] genoemd. Beiden zouden in 1860 verenigd worden in het [[koninkrijk der Beide Siciliën]].