Koninkrijk Sicilië: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 58:
Nadat Frederik aan [[Paus Honorius III]] beloofd had dat hij op kruistocht zou gaan werd hij 1220 in Rome tot keizer gekroond, nadien reisde hij verder naar zijn geboorteland. Hij stopte de onrust in Sicilië, door onder andere de moslims te centraliseren rond [[Moslimenclave van Lucera|Lucera]] op het vaste land. In 1222 stierf Constance, drie jaar later trouwde hij met [[Yolande van Jeruzalem|Yolande van Brienne]] in de [[Kathedraal van Brindisi]] en werd zo [[Koning van Jeruzalem]]. Na veel getalm en de dood van Yolande, vertrok hij in 1228 op [[Zesde Kruistocht|kruistocht]]. Een jaar later keerde hij succesvol terug naar huis.
Frederik zette de hervormingen voort die zijn grootvader Rogier II in [[1140]] was begonnen. Zo nam hij in [[1231]] een nieuw wetboek aan, dat als inspiratie voor wetgeving in de rest van Europa zou dienen. Het betekende een verandering in de positie van geschreven wetten. Bovendien werd Sicilië krachtens het wetboek een [[absolute monarchie]], de eerste gecentraliseerde Europese staat die uit het [[feodalisme]] voortkwam. Met een aantal kleine aanpassingen bleef dit wetboek tot [[1819]] de basis van wetgeving in Sicilië.▼
Frederik bouwde in deze periode bovendien de [[Castel del Monte (kasteel)|Castel del Monte]]. In [[1224]] richtte hij de [[Universiteit van Napels]] op.
▲Frederik zette de hervormingen voort die zijn grootvader Rogier II
Sinds 1220 had hij zijn zoon Hendrik achtergelaten in Duitsland en tot koning gekroond. De kerkelijke- en rijksvorsten profiteerden van de situatie om zich meer macht toe te eigenen. Frederik had hen nodig en liet Hendrik eerst door de paus excommuniceren en in 1235 in Worms afzetten. Blijkbaar was dit nog niet genoeg en Frederik liet zijn macht zien tijdens de [[Slag bij Cortenuova]] in 1237. Voor een tweede maal werd de keizer geëxcommuniceerd.
Frederik werd opgevolgd door zijn buitenechtelijke zoon, [[Manfred van Sicilië]], die het koninkrijk vijftien jaar lang regeerde terwijl andere erfgenamen uit het huis Hohenstaufen in Duitsland bezig waren. In [[1266]] viel het [[huis Plantagenêt]] Sicilië binnen, en in [[1268]] stierf [[Konradijn van Hohenstaufen]], de laatste mannelijke Hohenstaufen. Hiermee kwam een einde aan de heerschappij van de Hohenstaufens over Sicilië.
| |||