Wilhelm Richters was in 1902 gehuwd met Hendrika Jacoba (Rika) van der Hart (1878-1950). Samen kregen zij zes zonen en één dochter.<ref>Alleen de op ééneen na jongste zoon van Wilhelm Richters, Barend Richters (1910-1967), koos voor een carrière buiten het familiebedrijf. Hij studeerde theologie, werd predikant en vervolgens directeur van het Zendingscentrum van de Gereformeerde Kerken. Over Barend Richters: ''Biografisch lexicon voor de geschiedenis van het Nederlandse protestantisme'', dl. 6 (Kampen : Kok, 2006) p.243-244. {{Link BioPort|id=41015447|label=Barend Richters}}</ref> Wilhelm Richters was in de jaren dertig zeer actief in de Gereformeerde Kerk van [[Scheveningen]]. Als penningmeester van de zogenaamde commissie van beheer was hij verantwoordelijk voor de fondsenwerving ten behoeve van de te bouwen [[Pniëlkerk (Scheveningen)|Pniëlkerk]]. Een apocrief verhaal wil dat deze in 1938 gereedgekomen kerk in de Tesselsestraat oorspronkelijk ontworpen was als torenloze kerk maar dat Wilhelm Richters dat eigenlijk geen gezicht vond. Uit eigen middelen zou hij daarom het koperen torenspitsje hebben bekostigd dat op het dak van de kerk werd geplaatst. Wilhelm Richters had een groot zakelijk netwerk. Met verschillende van zijn zakelijke relaties, waaronder de politicus [[Jacob Adriaan de Wilde|Koos de Wilde]], was hij echter ook privé goed bevriend. Aan de inrichting van zijn slijterijen werd door Richters zeer veel aandacht besteed. Een erg vooruitstrevende smaak had hij echter niet. Ook voor de kunstkalender, die hij jaarlijks liet drukken voor al zijn trouwe slijterijklanten, koos Richters altijd een goedburgerlijk schilderij uit waar werkelijk niemand aanstoot aan kon nemen. Overigens liet Wilhelm Richters zichzelf en zijn vrouw rond 1925 portretteren door zijn schilderende neef [[Marius Richters]] uit Rotterdam.
