Louwman Museum: verschil tussen versies

In 1969 werd de collectie van Geerlig Riemer, oprichter van het Instituut voor den Autohandel en het Automuseum uit [[Driebergen-Rijsenburg]], overgenomen en toegevoegd aan de inmiddels omvangrijke collectie van de familie Louwman.{{Bron?|Louwman Museum|2020|06|18}} In 1969 werd de collectie in Leidschendam onder de naam Nationaal Automobiel Museum voor het eerst opengesteld voor het publiek.{{Bron?|Is onderscheidend ten opzichte van andere automobiel musea wereldwijd|2020|06|18}} In 1981 verhuisde het museum naar het terrein van de Nederlandse importeur van [[Lexus]] en [[Toyota]], [[Louwman & Parqui]] in [[Raamsdonksveer]]. Sinds 2010 is de collectie ondergebracht in het Louwman Museum in Den Haag. Op 2 juli 2010 werd de opening verricht door koningin [[Beatrix der Nederlanden|Beatrix]].

De ontwerper van het museumgebouw, de Amerikaan [[Michael Graves]], heeft ervoor gezorgd dat het museum is ingepast in de bosrijke omgeving naast [[Paleis Huis ten Bosch]]. Het museumgebouw is een in hoofdzaak rechthoekig gebouw dat qua typologie verwijst het oorspronkelijke en inmiddels afgebroken landhuis Reigersbergen.{{Bron?|Landgoedrenvisie Marlot-Reigersbergen|2020|06|18}} De rode bakstenen in de gevels zijn in een speciaal weefpatroon gemetseld. De architect liet zich inspireren door de [[Amsterdamse School (bouwstijl)|Amsterdamse School]].{{Bron?|Michael Graves|2020|06|18}}

Het gebouw heeft een vloeroppervlak van circa 15.000 vierkante meter en een grondoppervlak van circa 7000 vierkante meter.{{Bron?|Louwman Museum|2020|06|18}} De zogenaamde grote hal is 90 meter lang en 15 meter hoog, en heeft een houten, gewelfd plafond. Het gebouw bestaat uit drie verdiepingen en ruim 10.000 m² expositieruimte.

De landschapsarchitect Lodewijk Baljon heeft ervoor gezorgd dat de omgeving van het museum landschappelijk is ingekleed in het landgoed Marlot-Reigersbergen, passend bij het karakter van het landgoed.{{Bron?|Landschapsarchitect Lodewijk Baljon|2020|06|18}}