Noordlaren: verschil tussen versies

In de 19e eeuw kwam er steeds meer kritiek op het ondemocratisch geworden instituut van de marken. De gemeenten werd het recht gegeven om de markes te dwingen om de gemeenschappelijke gronden te scheiden (verdelen). Hoewel de markescheiding in Noordlaren al was begonnen vóór het jaar 1644, was deze nog lang niet voltooid. Men wilde net als bij de meeste markes toch graag eigen zeggenschap houden. Pas toen de voorspoed in de landbouw toenam halverwege de 19e eeuw, wilde de marke van Noordlaren hieraan meewerken.<ref name=Schenk/> Bij Koninklijk Besluit werd in 1847 hiertoe ook in Noordlaren de aanzet gegeven.<ref>{{Citeer web|url=https://wwwresolver.delpherkb.nl/nl/tijdschriften/viewresolve?identifierurn=dts%3A2033001%3Ampeg21%3A0008:2033001:mpeg21:0008|titel=Extract uit de Verslagen van de H.H. Gedeputeerde Staten[...]|jaar=1849|paginas=p. 462|werk=Tijdschrift ter bevordering van Nijverheid jrg. 1, 1849 (13) [volgnr. 1]}}</ref> In 1848 werden de gronden vervolgens gescheiden en verkocht, waarbij pastorie en kosterij 5/68e verwierven. Het deel van de pastorie betrof ruim 10 hectare, waaruit geconcludeerd kan worden dat de hele marke op het moment van de scheiding ruim 170 hectare bezat.<ref>{{Citeer web|url=https://books.google.nl/books?id=fJ2Ecyy_cwMC&pg=PA339|titel=Veld, huis en bedrijf: landbouwhistorische opstellen|paginas=p. 339|auteur=Postma, O.|jaar=2010}}</ref>