De lavastenen doopvont met Romaanse bogen stamt (naar analogie van die van [[Seligenthal]]) mogelijk nog uit de 11e eeuw<ref name=":0">{{Citeer web|url=http://cultuurtijdschriften.nl/download?type=document&docid=516184|titel=Dit vat heft geven... middeleeuwse doopvonten in Groningen|bezochtdatum=26-4-2019|auteur=Regnerus Steensma|achternaam=|voornaam=|datum=2006|uitgever=Oude Groninger Kerken|pagina's=p. 119|taal=}}</ref><ref>{{Citeer web|url=https://wwwresolver.delpherkb.nl/nl/tijdschriften/viewresolve?coll=dts&identifierurn=MMUBVU08%3A001262001%3A00174:001262001:00174|titel=Romaansche doopvonten in Nederland|bezochtdatum=26-4-2019|auteur=Raphael Ligtenberg|achternaam=|voornaam=|datum=1915|uitgever=Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond|pagina's=p. 162|taal=}}</ref><ref>{{Citeer web|url=https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/zchk1892/0183/image|titel=Alter taufstein zu Seligenthal|bezochtdatum=26-4-2019|auteur=J. Effmann|achternaam=|voornaam=|datum=1892|uitgever=Zeitschrift für christliche Kunst|pagina's=p. 282|taal=}}</ref> en is hiermee de oudste vont van Noord-Nederland en Ostfriesland<ref name=":0" /><ref>Volgens [[Frans Nicolaas Marius Eyck van Zuylichem]] was de doopvont zelfs mogelijk uit de 10e eeuw afkomstig ([https://www.dbnl.org/arch/_kro004185801_01/pag/_kro004185801_01.pdf bron] (1858), p. 147). De Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed stelt dat de doopvont uit de 13e eeuw stamt. ([https://monumentenregister.cultureelerfgoed.nl/monumenten/14548 bron]).</ref> en nog voor de bouw van de kerk tot stand gekomen. Volgens [[Cornelis Peters|Peters]] zou de cilindervorm van de vont zijn gemodelleerd naar houten vaten die men daarvoor mogelijk zou hebben gebruikt. De vont heeft een hoogte van 86 cm en kon worden gebruikt om een kind volledig in onder te dompelen. Ook een volwassene kon er gehurkt in zitten. De vont werd rond 1840 uit de kerk verwijderd naar een plek onder de toren en werd vervolgens door een plaatselijke kerktimmerman aan noordzijde van de kerk gebruikt als kalkbak. Kort na de oprichting van het [[Groninger Museum|Museum van Oudheden voor de Provincie Groningen]] werd de 'merkwaardige' vont in 1891 daaraan uitgeleend. Bij de restauratie van de kerk in 1957 vroeg de kerkvoogdij de vont terug, hetgeen met tegenzin van het museum werd ingewilligd.<ref>{{Citeer web|url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010678021:mpeg21:a0180|titel=Zomerhuisjes langs Waddenkust trekken meer belangstelling. Doopvont|bezochtdatum=26-4-2019|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=8-10-1959|uitgever=Nieuwsblad van het Noorden|pagina's=p. 9|taal=}}</ref> In 1965 kwam men er (na onderzoek) echter achter dat niet de vont van Eenrum, maar die van [[Toornwerd]] in de kerk was gezet. Daarop werd in 1966 alsnog de juiste doopvont uit Eenrum naar de kerk gebracht.<ref>{{Citeer web|url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010869373:mpeg21:a0204|titel=Eenrum kreeg oud doopvont uit Groninger museum terug|bezochtdatum=26-4-2019|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=01-02-1966|uitgever=Nieuwsblad van het Noorden|pagina's=p. 11|taal=}}</ref>
In de kerk staat ook een houten doopvont waarvan onbekend is uit welke periode deze stamt. Deze is gezien de bolpoten mogelijk nog van voor de wijziging van het kerkinterieur van 1814. Op de vont staan een aantal christelijke symbolen zoals een brandend hart met een oog met een anker en een kruis en twee handen die elkaar vasthouden en daarmee het leven na de dood symboliseren.
