De Xiongnu waren sinds 46 (na Chr.) verdeeld in een noordelijke en een zuidelijke confederatie. In 52 erkenden de zuidelijke Xiongnu de Chinese [[suzereiniteit]] en werden hun vazallen. Zij kregen toestemming zich te vestigen ten zuiden van de [[Chinese Muur|Grote Muur]], in het [[Ordoswoestijn|Ordosgebied]]. Zij vestigden zich op het braakliggende terrein tussen de Chinese boerennederzettingen. De stammenconfederatie behield hunde traditionele clanorganisatie onder een erfelijke ''[[chanyu]]'' (單于) met een grote mate van zelfstandigheid en verspreidde zich allengs zuidwaarts over Shanxi. Na de consolidatie van de [[Koninkrijk Wei|Wei-dynastie]] verloor de confederatie in 216 zijn autonome politieke structuur toen de kampementen op bevel van [[Cao Cao]] werden gereorganiseerd in vijf divisies (''bu'', 部) in het zuiden van Shanxi. enZij werden genoemd naar de windrichtingen: ''zuo'' (左, links, oostelijk), ''you'' (右, rechts, westelijk), ''nan'' (南, zuidelijk), ''bei'' (北, noordelijk) en ''zhong'' (中, centraal). Elke divisie kwam onder leiding van een erfelijke ''shuai'' (率, commandant), een Xiongnu die op zijn beurt onder controle kwam te staan van een Chinese generaal (''Han sima'', 漢司馬). Het geheel stond onder een Chinese algemene toezichthouder. De positiefunctie van ''chanyu'' werd afgeschaft. De Xiongnu kregenwerden nethetzelfde behandeld als veel Han-Chinezen en kregen te maken met onderdrukking, willekeur, corvee en belastingen. Ook zij kwamen terecht in afhankelijke posities zoals pachter of zelfs als slaaf. Door de uitvinding van de [[Stijgbeugel (voetsteun)|stijgbeugel]] werd de cavalerie binnen het leger steeds belangrijker. Dankzij hun vaardigheden als boogschietende ruiters waren de Xiongnu tijdens de [[Oorlog van de Acht Prinsen]] door de elkaar bestrijdende partijen tegelijkertijd zeer gevraagd als huurlingen. Dit maakte hen bewust van hun militaire macht.
