Harmonieleer: verschil tussen versies

De functionele afsluitende akkoordenopeenvolging heet [[Cadens (muziektheorie)|cadens]], waarmee in beginsel de [[toonsoort]] en toonaard van het muziekstuk wordt gedefinieerd.

In de [[schoolse harmonieleer]] zijn een aantal belangrijke grondregels. De voornaamste is het z.g. [[parallelverbod]]. Volgens deze regel is het niet toegestaan dat tussen twee dezelfde stemmen opeenvolgende [[Kwint|reine kwint]]en, [[Octaaf (muziek)|octaven]] en [[Prime (muziek)|primen]] optreden. In sommige gevallen zijnis ook een [[bedekteBedekte parallellreine kwint en octaaf|bedekte]]en reine kwint of octaaf niet toegestaan, dit zijnis kwinten,een octavenreine enkwint of primenoctaaf die ontstaanontstaat tijdens gelijke beweging van twee dezelfde stemmen en waarbij de bovenste stem meer dan een seconde springt. InSinds wezende barok is enkel de bedekte tussen de buitenstemmen (sopraan en bas) de meestbovenste gevreesdestem en dande noglaagste enkel inbas) de vocalemeest muziekgevreesde.

In het begin van de twintigste eeuw werd door een aantal [[componist]]en het werken met een toongeslacht en [[toonsoort]]en verlaten. Zo ontwikkelde [[Arnold Schönberg]] [[atonaliteit]], een opzettelijk grondtoonloze muziek, waarbij geen toon belangrijker mocht zijn dan de andere. Schönberg noemde dit overigens zelf pantonaliteit, maar deze term heeft geen algemene ingang gevonden. [[Ton de Leeuw (componist)|Ton de Leeuw]] heeft de eveneens zeer toepasselijke term atonicaliteit geïntroduceerd.