Ottomaanse Rijk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Spelfout gecorrigeerd Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele app Bewerking via Android-app |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 609:
Als gevolg van dit soort gebeurtenissen werd in een separate overeenkomst in Lausanne een [[Bevolkingsuitwisseling tussen Turkije en Griekenland|bevolkingsruil tussen Griekenland en Turkije]] overeengekomen. Ongeveer twee miljoen mensen waren hierbij betrokken. Er vertrokken ongeveer 1,3 miljoen Grieken uit Klein-Azië naar Griekenland en ongeveer 700.000 moslims vertrokken naar Turkije.
== Naamgeving aan het rijk ==
Het rijk die zijn ontstaan dus kent met Osman Ghazi wordt in Europa vooral aangeduid als het Ottomaanse Rijk. Terwijl is er ook de mogelijkheid dat het rijk word aangeduid als het Osmaanse rijk. Deze vorm wordt dan vooral gebruikt in Turkije. Anderzijds is het ook gemakkelijk te achterhalen dat er daarmee wordt verwezen naar de stichter van het rijk, Osman Ghazi. Alleen van waar komt dan de benaming van het Ottomaanse Rijk. Het is zo dat de naam van Osman eigenlijk de Turkse vertaling is van de Arabische naam Uthmān. In Europa werd er eerder gesproken van Othman die dan verder evolueerde tot de benaming Ottomanen en het Ottomaanse Rijk.
== Lijst van Ottomaanse heersers ==
Regel 693 ⟶ 696:
|[[1922]] - [[1924]]||[[Abdülmecit II]]||Laatste sultan afgezet door Atatürk
|}
== Titels ==
Het Ottomaanse Rijk strekte zich uit over drie continenten waardoor sterke diversiteit heerste. Daarbij was van belang vooral verzoening aan te gaan met de lokale bevolkingsgroepen waarbij hun levenssituatie zo weinig mogelijk veranderde. Om toch als Ottomaanse heerser over het nieuwe gebied zijn macht te doen gelde ontstond er de situatie dat de Ottomaanse sultans over een uitgebreid arsenaal van titels beschikte. Als eerst droegen ze de titel van ''bey'' die dan later ''sultan'' werd. Wanneer Mehmed I Constantinopel veroverd had ging hij als legitimatie, prestige en mogelijke droom om het oude Romeinse Rijk weer in ere te herstellen de titel van ''Kayser i-Rūm'' (Keizer van Rome) dragen. Tijdens de regering van Sulayman komt daarbij de titel van islamitische ''kalief'' als aangeduid opvolger van de laatste Abbasidische kalief in Caïro. Daarbij kwam ook nog ''Caesar der Caesars'' waarbij het zich liet uitschijnen dat het de soeverein was van de Habsburgse keizer. Dit was ook het zelfde met de titel ''Chosroe der Chosroes'' waarbij het de soeverein was van het Safavidische shaj. Het vooral dus heel hard op dat het grote arsenaal van titels allemaal een vermenging is tradities, een kruisbestuiving van historische wortels waarop het Ottomaanse Rijk is opgebouwd en een enorme diversiteit aan belangen in het oosten en westen.<ref>{{Citeer boek|titel=Een nieuwe geschiedenis van de islamitische wereld : rijks- en identiteitsvorming in islamitisch West-Azië (7e-18de eeuw)|auteurlink=|auteur=Van Steenbergen, J. (Jo)|medeauteurs=|taal=|url=https://www.worldcat.org/oclc/1057472405|uitgever=Acco|plaats=Leuven|datum=2018|pagina's=222|ISBN=978-94-6344-237-4}}</ref>
== Zie ook ==
| |||