Alfons Jordaan van Toulouse: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
verduidelijking graafschap Toulouse en markgraafschap Provence |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 24:
In 1113 verloor Alfons Jordaan Toulouse aan zijn neef [[Willem IX van Aquitanië]], die via zijn vrouw Philippa (een dochter van graaf [[Willem IV van Toulouse]]) het recht op het graafschap Toulouse opeiste. In 1119 slaagde hij er uiteindelijk in om een deel van zijn graafschap terug te winnen, maar het zou tot in 1123 duren voordat Alfons Jordaan zijn volledige graafschap terug in handen had. Omdat Alfons Jordaan tijdens de oorlog de monniken van [[Saint-Gilles (Gard)|Saint-Gilles]], die tegenstanders van hem waren, had verdreven, werd hij door [[paus Calixtus II]] [[Excommunicatie|geëxcommuniceerd]].
Daarna streed Alfons Jordaan met graaf [[Raymond Berengarius III van Barcelona]] om de [[soevereiniteit]] van het [[graafschap Provence]], wat uiteindelijk in september 1125 opgelost geraakte met een vriendschappelijke overeenkomst. In de verdeling van 1125 kreeg Alfons Jordaan het deel van de Provence ten noorden van de rivier [[
In 1144 richtte Alfons de stad [[Montauban]] op en toen hij zich met de rebellen in [[Montpellier]] tegen de adel verbond, kwam hij opnieuw in conflict met de kerk en werd hij voor de tweede maal geëxcommuniceerd. Als straf moest hij in 1146 op een door koning [[Lodewijk VII van Frankrijk]] uitgeroepen vergadering in [[Vézelay]] zweren dat hij aan een kruistocht zou deelnemen. In augustus 1147 begaf hij zich tijdens de [[Tweede Kruistocht]] per schip naar het oosten, waarna hij in 1148 aankwam in [[Akko (stad)|Akko]]. Korte tijd later overleed hij in Caesarea, mogelijks omdat hij vergiftigd werd. Waarschijnlijk zou die vergiftiging dan in opdracht geweest zijn van graaf [[Raymond II van Tripoli]], die ook aanspraak maakte op het graafschap Toulouse.
| |||