Versie van 20 jan 2020 11:28 bewerken AGL (overleg \| bijdragen) 330.279 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 16 apr 2020 21:50 bewerken ongedaan maken 46.253.36.76 (overleg) Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website Nieuwere bewerking →
Regel 32: ==Onteigening in Nederland== Als grond wordt onteigend, wordt alles wat daar vast op staat [[eigendom]] van de [[overheid]]. Er gelden andere regels voor roerende goederen als woonschepen of woonarken. Onteigening kan alleen plaatsvinden indien het voorstel voldoet aan een aantal criteria, waaronder: * ''algemeen belang'': het [[algemeen belang]] moet aantoonbaar gediend worden door de onteigening, en het betreffende belang kan niet op een andere manier gerealiseerd worden * ''minnelijke schikking'': de gemeente kan alleen een verzoek tot onteigening indienen als men eerst aantoonbaar heeft geprobeerd het stuk grond op de normale manier te verkrijgen (via minnelijke schikking, ofwel het kopen van de grond van de huidige eigenaar) * het recht op ''zelfrealisatie'': als de eigenaar van de grond aannemelijk kan maken dat hij de nieuwe, door de overheid gewenste bestemming zelf wil en kan realiseren wordt de grond niet onteigend. Als zijn plannen echter te veel afwijken van hetgeen de overheid wil, kan die de rechter toch vragen om te onteigenen. Grond kan worden onteigend in verschillende situaties. De meest voorkomende zijn: Regel 42: Als wordt besloten tot onteigening moet de voormalige eigenaar een goede [[schadevergoeding]] ontvangen. De eigenaar mag door onteigening niet achteruitgaan in [[inkomen]] of vermogenspositie. De juiste hoogte van deze vergoeding is niet altijd gemakkelijk vast te stellen, omdat het niet eenduidig in cijfers is uit te drukken hoeveel schade iemand lijdt, of hoeveel de overgenomen gronden waard zijn. De overheid moet op zijn minst een [[Bestemmingsplan (Nederland)\|bestemmingsplan]] voor het beoogde gebied of een concreet bouwplan klaar hebben. Als een eigenaar het niet eens is met de onteigeningsplannen zal de [[gemeente (bestuur)\|gemeente]] (of andere overheid) eerst proberen met de eigenaar tot een oplossing te komen in de vorm van een schadevergoeding voor de grond en de kosten. Lukt dat niet, dan start de gemeente de onteigeningsprocedure. Die bestaat uit een administratieve procedure en een gerechtelijke procedure. Gedurende de administratieve procedure verzoekt de gemeenteraad aan de [[De Kroon (regering)\|Kroon]] het besluit tot onteigening te nemen. Gedurende de terinzagelegging van het ontwerp-koninklijk besluit, kunnen belanghebbenden zienswijzen bij de Kroon kenbaar maken. Uiterlijk 6 maanden na de terinzagelegging volgt het [[koninklijk besluit]] tot onteigening. Na de administratieve procedure volgt de gerechtelijke procedure bij de [[rechtbank]]. Als de [[rechter]] op verzoek van de gemeente een onteigeningsvonnis uitspreekt, bekrachtigt hij in feite alleen de administratieve onteigeningsbeslissing en wordt de grond daadwerkelijk onteigend. De rechter stelt dan de vergoeding vast die de gemeente aan de eigenaar moet betalen. Tegen het vonnis van de rechter is in Nederland [[cassatie (recht)\|cassatie]] mogelijk bij de [[Hoge Raad der Nederlanden\|Hoge Raad]].

Onteigening: verschil tussen versies