Hendrik Kramers: verschil tussen versies

Kramers voerde belangrijk werk uit in de kwantummechanica. Samen met Bohr en de Amerikaan [[John Clarke Slater]] (postdoc van [[Harvard-universiteit|Harvard]]) werkte hij mee aan diens publicatie<ref>{{Citeer journal

| journal = PhilisophicalPhilosophical Magazine

| achternaam = CatteneoCattaneo

}}</ref> Deze zogenoemde Bohr–Kramers–Slater-theorie (BKS-theorie) moest een verklaring geven voor de schijnbare tegenspraak in het [[Dualiteit van golven en deeltjes|golf- en deeltjeskarakter]] van straling. Maar kort na publicatie werd eende gedurfde veronderstelling dat [[behoud van deenergie|energie]] veronderstellingenen [[Impuls (natuurkunde)|impuls]] niet steeds, maar alleen statistisch behouden bleven, door nieuwe experimentele gegevens weerlegd. Ondanks het falen van de BKS-theorieDesondanks wordt het artikel toch als een klassieker gezien omdat het een overgang vormde van de oude, [[klassieke natuurkunde]] naar de nieuwe kwantummechanica.

}}</ref> over de [[dispersie (natuurkunde)|dispersie]]theorie, de verstrooiing van straling door elektronen. Dit zou leiden tot de [[Kramers-Heisenberg-formule]] die een belangrijke rol zou spelen in het ontstaan van de [[matrixmechanica]] van Heisenberg.{{Bron?|Waar?|2020|03|28}} Over zijn eigen werk merkte Kramers op: "De dispersievergelijking bevat alleen die grootheden die rechtstreeks kunnen worden geïnterpreteerd in fysische termen op grond van de kwantumtheorie van de spectra en de samenstelling van het atoom, en die op geen enkele manier meer herinneren aan de wiskundige theorie van de meervoudige periodieke systemen".{{Bron?|Uit welke publicatie of interview komt dit?}}