Leendert Japhet Pons: verschil tussen versies

Direct na de oorlog werd in augustus 1945 door Edelman de Stichting voor Bodemkartering opgericht, waar ook Pons na zijn afstuderen in 1947 kwam te werken. In 1950 werd hij voorzitter van de commissie die het opstellen van de Nebo-kaart moest leiden. In 1957 promoveerde hij bij Edelman<ref>Pons, L.J., 1957. [http://library.wur.nl/WebQuery/wda/104572 De geologie, bodemvorming en de waterstaatkundige ontwikkeling van het Land van Maas en Waal en een gedeelte van het Rijk van Nijmegen]. Wageningen Universiteit, 156 pp.</ref>. In 1962 vertrok hij voor twee jaar naar Suriname voor onderzoek en werd na zijn terugkeer in 1964 hoogleraar '[[Fysische geografie]] en capita selecta der bodemkunde' aan de [[Universiteit van Amsterdam]]. In 1965 ging hij daar reeds weg om zijn leermeester Edelman op te volgen aan de [[Universiteit van Wageningen]] en bleef daar hoogleraar tot zijn pensioen in 1986. Zijn belangrijkste werkterrein omvatte de geschiktheid van gronden voor o.a. de teelt van gewassen en de relatie van de bodem met de geologische gesteldheid. Hij was betrokken bij [http://library.wur.nl/WebQuery/wda?promotor==L.J.%20%20Pons 19 promoties].