Infinitief: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
mak-en , |
Versie 55854496 van 2A02:1810:C83:2900:29B9:C6C2:6969:988D (overleg) ongedaan gemaakt. Geen verbetering. Label: Ongedaan maken |
||
Regel 2:
De '''onbepaalde wijs''' of '''infinitief''' is een [[werkwoord]]svorm die niet [[vervoeging|vervoegd]] is naar [[werkwoord#Getal en persoon|persoon of getal]] (zie ook [[persoon (taalkunde)|persoon]] en [[getal (taalkunde)|getal]]). Vooral in het onderwijs wordt de infinitief ook wel "het hele werkwoord" genoemd.
In het Nederlands wordt de infinitief in het algemeen gevormd door aan de [[stam (taalkunde)|stam]] de uitgang ''-en'' toe te voegen. Eventueel wordt daarbij een [[medeklinker]] verdubbeld of [[stemhebbend]] gemaakt of een dubbele [[klinker (klank)|klinker]] enkel geschreven:
:buig-en, lop-en, schrijv-en, werk
Er is één werkwoord met twee infinitieven, namelijk ''zijn/wezen'', oorspronkelijk twee verschillende werkwoorden.
Regel 8:
De infinitief is in het Nederlands steeds gelijk aan de [[indicatief]] meervoud in de tegenwoordige tijd. Uitzondering: die indicatief is ''zijn'', nooit ''wezen'', bij het werkwoord waarvan de infinitief ''zijn'' of ''wezen'' is. Ook in het [[Duits]] geldt hier een uitzondering (infinitief ''sein'', indicatief ''sind'').
De infinitieven van Nederlandse werkwoorden eindigen steeds op -en. De uitzonderingen zijn ''zijn'', ''gaan'', ''staan'' en ''slaan''. Ook ''doen'' en ''zien'' moeten tot deze uitzonderingen worden gerekend, omdat ''oe'' en ''ie'' samen een klinker
De infinitief wordt meestal gebruikt in combinatie met een [[hulpwerkwoord]], bijvoorbeeld een [[hulpwerkwoord|modaal hulpwerkwoord]] of een [[hulpwerkwoord|hulpwerkwoord van tijd]]. Voorbeelden:
| |||