Triage: verschil tussen versies

'''Triage''' is het beoordelen van [[slachtoffer]]s zoals bij grote(re) [[ongeval]]len, [[ramp]]en, [[pandemie]]ën en de Spoedeisende hulpspoedeisende-afdelinghulpafdeling in [[ziekenhuis|ziekenhuizen]], in verschillende categorieën verdeeld naar de ernst van de verwondingen of ziektebeeld. Bij ongevallen of rampen wordt dit uitgevoerd door ''triagisten'' van de Geneeskundige Hulpverlening bij Ongevallen en Rampen ([[GHOR]]). Het wordt ook toegepast op de spoedeisende eerste hulp ([[SEH]]) afdeling van ziekenhuizen en op de [[huisartsenpost]] om de urgentie van binnenkomende [[patiënt]]en en telefonische oproepen te bepalen.

Er kan eerst onderzoek nodig zijn door een zorgverlener om te kunnen bepalen wat het vervolgtraject zal zijn. Een voorbeeld hiervan is het paramedische beroep van optometrist. Deze is direct consulteerbaar door de patiënt en heeft als taak "pluis of niet pluis" vast stellen op oogheelkundig gebied. Na het onderzoek door de optometrist worden de patiënten gesorteerd in technische problematiek (bril, contactlenzen e.d.) en medische problematiek (oogpathologie). De eerste groep kan doorverwezen naar de opticien en de tweede naar de oogarts. Door deze sortering komt de patiënt op de juiste plaats terecht hetgeen de patiënt en het gezondheidszorgsysteem ten goede komt. Door de hoge druk op de zorg is triage een belangrijk begrip geworden en komen er steeds meer beroepen in de zorg met een dergelijke taak.

Doel van triage is om prioriteiten te stellen en te bepalen welke patiënten het eerste medische hulp nodig hebben en welke patiënten korte of lange tijd kunnen wachten op hulp. Daarnaast wordt ook steeds meer aangegeven door wie de patiënt (eventueel) behandeld moet worden en wat het vervolgbeleid bij de klachten is. Er is echter nog geen voldoende objectieve methodiek om de hulpvragen in te delen. Daarom zoekt men naar een universele techniek waarmee de fout-margefoutmarge bij het toekennen van een triagelevel zo veel mogelijk beperkt kan worden. Want overschatting van de hulpvraag kost hulpverleners onnodig veel tijd, en onderschatting kan tot zware gezondheidsproblemen leiden.