Hij was samen met [[Maurice Ravel]], Gabriel Fauré, [[Émile Vuillermoz]], [[Louis Aubert]], [[Charles Koechlin]] en [[Jean Huré]] medeoprichter van de [[Société musicale indépendante]] en lid van de [[Société nationale de musique]] en van de Club des Apaches, waarvan ook Maurice Ravel, [[Maurice Delage]], [[André Caplet]], [[Ricardo Viñes]] en de dichter [[Tristan Klingsor]] leden waren.
Van 1921 tot 1924 wasgaf hij professorles vanaan het conservatorium van [[Lyon]] en van 1929 tot 1939 was hij [[Kroniekschrijver|chroniqueur]] van de krant ''Le Temps''.
In de jaren dertig toonde hij zich een [[antisemitisme|antisemiet]] en een aanhanger van [[nazi-Duitsland]]. Toen in november 1933 bij een concert in Parijs werk werd uitgevoerd van [[Kurt Weill]], die zojuist Duitsland had moeten verlaten, leidde Schmitt een groep demonstranten die bij de concertzaal "Vive Hitler!" kwam schreeuwen. Vanwege zijn [[Collaboratie#Collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog|collaboratie]] met de [[Vichy-Frankrijk|Vichy-regering]] werd hij na de oorlog genegeerd en werd zijn werk nauwelijks meer uitgevoerd. Wel werden hem nog eerbewijzen verleend. In 1952 werd hij in het Franse [[Legioen van Eer]] opgenomen en in 1957 werd hij met de grote muziekprijs van de stad Parijs onderscheiden. Hij heeft nog tot op 87-jarige leeftijd gecomponeerd.
