Lesbianisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
In losse zin is duidelijker |
→Lesbisch activisme (1965-2000): zwarte lesbische vrouwengroep |
||
Regel 75:
De kritiek kwam vanaf begin jaren zeventig tot uiting via radicale lesbische groeperingen, zoals [[Paarse September]] met haar slogan "lesbisch zijn is een politieke keuze" die door [[Lesbian Nation]] in praktijk gebracht werd. In 1977 was het de Internationale Lesbische Alliantie die in Amsterdam de eerste Nederlandse [[Roze Zaterdag|Gay Pride]] organiseerde, gericht tegen de antihomo-campagne van de Amerikaanse [[Anita Bryant]]. Naast deze zelfstandige initiatieven wisten lesbische vrouwen binnen het COC ook meer aandacht voor hun positie te verwerven.
Ook zwarte lesbische vrouwen begonnen zich te organiseren. Naar aanleiding van de kritiek die Caraïbisch-Amerikaanse schrijfster [[Audre Lorde]] op het witte feminisme had, richtten [[Tania Leon]], [[Gloria Wekker]], [[Joice Spies]] en [[Tieneke Sumter]] in 1984 de actiegroep [[Sister Outsider (actiegroep)|Sister Outsider]] op, vernoemd naar de gelijknamige bundel van Audre Lorde.<ref>van de Loo, V. (2005). [https://books.google.nl/books/about/De_vrouw_beslist.html?hl=nl&id=KmdisHANr9EC ''De vrouw beslist: de tweede feministische golf in Nederland.''] Wormer: Inmerc.</ref>
In deze periode werd in Amsterdam ook het eerste exclusieve vrouwencafé geopend: Tabu in de Leidsekruisstraat (1969-1979), dat nog een besloten karakter had. Dit werd gevolgd door cafés opgezet vanuit activistische hoek, zoals het nog steeds bestaande [[Saarein]]. Daarnaast kwamen er enkele disco's die speciaal op lesbische vrouwen gericht waren: Homolulu in de Kerkstraat (1975-1997), Labyrinth in de Koggestraat (1987-1989) en YouII aan de Amstel (1999-2007).<ref>Mirjam Hemker & Linda Huijsmans (red.): "Lesbo-encylopedie", Amsterdam 2009, p. </ref> Vanaf de jaren tachtig kwamen er bovendien grote feestavonden op commerciële basis, zoals de "Lesbian Party" in de [[iT (club)|iT]] en later in Amsterdam Marcanti, waar eind jaren negentig zo'n 2500 vrouwelijke bezoekers op af kwamen.<ref>DJGuide.nl: [http://www.djguide.nl/nieuws.p?id=7261 En vogue: Lesbian Party - Gay Pride], 27 juli 2009</ref>
Vanuit de feministische vrouwenbeweging kwamen er lesbische tijdschriften zoals ''Diva'' (1982) en ''[[Lust en Gratie]]'' (1983), werden erotische vrouwenfeesten georganiseerd<ref>[[Gert Hekma]], "[[Homoseksualiteit in Nederland van 1730 tot de moderne tijd]]", Amsterdam 2004, p. 125.</ref> en speciale [[Lhbt-boekhandel#Nederland|vrouwenboekhandels]] geopend: in 1975 De Heksenkelder (later Savannah Bay) in Utrecht en in 1977 De Feeks in Nijmegen. Om het lesbische erfgoed te behouden en documenteren, werden in 1982 het Lesbisch Archief Amsterdam en het Lesbisch Archief Leeuwarden opgericht, het laatste kreeg in 1987 een onderkomen in het [[Anna Blaman Huis]]. In 1999 fuseerden beide archieven samen met het Homodok tot het [[IHLIA LGBT Heritage|IHLIA]].
Ook in Vlaanderen kwamen er in de loop van de jaren zeventig lesbische vrouwengroepen: [[Sappho (organisatie)|Sappho]], Liever Heks en Çatal Hüyük in Gent en [[Atthis (organisatie)|Atthis]] in Antwerpen en in 1978 organiseerde de links-feministische groep de [[Rooie Vlinder]] in Gent de eerste [[The Belgian Pride|homodag]].<ref>Holebipioniers: [http://www.holebipioniers.be/geschiedenis/groepen-en-groepjes-en-de-kerk Groepen en groepjes. En de kerk.]</ref> Omdat lesbische vrouwen vonden dat ze in de door mannen gedomineerde [[holebi]]beweging te weinig ruimte kregen, organiseerden ze sinds medio jaren tachtig elk jaar een eigen [[L-day|Lesbiennedag]].
| |||