Versie van 18 sep 2016 21:52 bewerken Henk van Haandel (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 30.154 bewerkingen k waarvan > van wie ← Oudere bewerking		Versie van 2 mrt 2020 13:21 bewerken ongedaan maken Bitbotje (overleg \| bijdragen) bots, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 1.829.411 bewerkingen k Wikipedia:Te beoordelen sjablonen/Toegevoegd 2020 week 07, replaced: {{Wikisource-fr\|Frédéric Bastiat}} → {{Wikisource\|taal=fr\|Frédéric Bastiat}} met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 7: == Werk == Ongetwijfeld is Bastiats belangrijkste werk, oorspronkelijk een pamflet, ''De Wet'', 1850, die de ontwikkeling van een vrij en rechtvaardig wetssysteem beschrijft en alle aspecten van de toepassing ervan in een liberale maatschappij behandelt. Bastiat zal verder altijd herinnerd worden voor zijn [[Satire\|satirische]] [[~~Pamflet\|pamfletten~~pamflet]]ten. Vooral zijn petitie van kaarsenmakers gericht aan de Franse wetgevende gedeputeerden is beroemd geworden. Hierin werd gesteld dat er zich een uitzonderlijk gunstige gelegenheid zou voordoen voor de gedeputeerden die zich uitermate inzetten voor de Franse producenten door het buitenhouden van buitenlandse competitie, om zodanig binnenlandse prijzen laag te houden en voor overvloed te zorgen. Ze attendeerde erop dat er nog een buitenlandse mogendheid (de zon!) was, die de markt overspoelde met een gratis product. Ze verlangde daarop dat de gedeputeerde er alles aan zouden doen om die mogendheid buiten te houden, om daarmee de welvaart van de Franse inwoners te bevorderen. Zijn werk ''Ce qu'on voit et ce qu'on ne voit pas'' (Wat men ziet, en wat men niet ziet) is een uitstekend voorbeeld van het economisch principe van verborgen kosten. Hierin stelt hij dat er vaak wel gekeken wordt naar de directe consequenties van economisch handelen, maar niet naar de eventuele andere, vaak verborgen, effecten hiervan. Hij noemde [[Parabel van de gebroken ruit\|het voorbeeld van een winkelier, van wie de winkelruit wordt ingeslagen]]. De consensus zou zijn dat dit een onfortuinlijke gebeurtenis is, maar dat het gelukkig wel weer geld oplevert voor de glazenmaker, die toch ook moet leven van het geven van arbeid. Maar wat nu als de ruit nog steeds heel zou zijn, zodat de winkelier niet de glazenmaker had moeten betalen voor de ruit? Misschien had de winkelier er dan wel voor gekozen om schoenen te kopen. De winkelier zou dan een mooi paar nieuwe schoenen hebben én nog steeds de voldoening krijgen van een hele winkelruit. Er wordt dus geen welvaart gecreëerd door het onnodig vernietigen van eigendom. Regel 17: {{Commonscat\|Frédéric Bastiat}} {{Wikisource-\|taal=fr\|Frédéric Bastiat}} {{DEFAULTSORT:Bastiat, Frederic}}

Frédéric Bastiat: verschil tussen versies