Diamagnetisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Een afbeelding toegevoegd die laat zien dat dit effect simpel te reproduceren is
Link naar Antonius Brugmans i.p.v. zijn zoon Sebald Justinus Brugmans.
 
Regel 1:
[[Bestand:Diamagnetimus_pyrolytischer_graphit.gif|thumb|[[Pyrolytisch grafiet]] zweeft in een sterk magnetisch veld]]
[[Bestand:Diamagnetism levitation simple experiment.jpg|alt=|miniatuur|Diamagnetische levitatie gedemonstreerd in een simpele proef met enkele 3mm neodymium magneetjes en een potloodvulling (gewoon grafiet).]]
'''Diamagnetische''' materialen worden afgestoten door een [[magnetisch veld]]; een van buiten opgelegd magnetisch veld veroorzaakt in het materiaal een veld in tegenovergestelde richting en daarmee een afstotende [[Elektromagnetisme#De_elektromagnetische_kracht|kracht]]. Dit is ontdekt door [[Sebald JustinusAntonius Brugmans ]] in 1778. Daar tegenover staan [[Paramagnetisme|paramagnetische]] en [[Ferromagnetisme|ferromagnetische]] materialen. Diamagnetisme is een [[kwantumeffect]] dat optreedt in alle stoffen. Als dit de enige factor is, heet het materiaal ''diamagnetisch''. In paramagnetische en ferromagnetische materialen wordt de zwakke diamagnetische kracht overwonnen door de kracht van [[Magnetische dipool|magnetische dipolen]] in het materiaal. De [[Magnetische permeabiliteit|magnetische doordringbaarheid]] is kleiner dan ''μ''<sub>0</sub>, de [[Magnetische veldconstante|permeabiliteit van vacuüm]]. In de meeste materialen is diamagnetisme een zwak effect dat alleen met gevoelige instrumenten kan worden gemeten, maar een [[supergeleider]] werkt als een sterke diamagneet omdat het een magnetisch veld in de omgeving volledig buitensluit.
 
==Zie ook==