Julia (steenkoolmijn): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Tekst vereenvoudigen
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 15:
De mijn behoorde toe aan het Belgische mijnbouwbedrijf [[Laura en Vereeniging|Société des Charbonnages Réunis Laura et Vereeniging S.A.]] (Laura en Vereeniging) en was vernoemd naar Joséphine Henriette Rosalie "Julie" Mottin (1856-1908), de vrouw van de mijneigenaar [[Albert Thys]], die in 1915 overleed.
 
De bouw werd in 1921 gestart, in 1926 kwamen de eerste kolen boven. Het was in die tijd een van de modernste steenkolenmijnen van Europa. In 1952 werd de bestaande [[Concessie (vergunning)|concessie]] uitgebreid met een nieuw kolenveld dat zich onder Duitse bodem bevond. Deze concessie met een grootte van 264 ha kreeg de naam 'Vorwarts Erweiterung'. De gewonnen [[steenkool]] bestond voornamelijk uit mager- en esskolen, de totale productie bedroeg 31.963.000 ton.
 
De Julia beschikte over twee [[Schacht (mijnbouw)|schachten]] met een doorsnede van 6,50 meter, die 100 meter uit elkaar lagen. Bijzonder was dat beide schachten voorzien waren van liftkooien met twee etages voor vier wagens. Dit was ongebruikelijk: de andere Limburgse mijnen hadden kooien met drie of vier etages voor elk twee wagens. De ondergrondse verdiepingen werden aangelegd op 303, 365 en 540 meter onder het maaiveld.
Van de twee mijnzetels van het bedrijf Laura & Vereeniging werd de [[Laura (steenkoolmijn)|Laura]] als eerste gesloopt. Vanaf 1970 maakten de slopers vrijwel alle bovengrondse gebouwen van deze mijn met de grond gelijk. De overbodige schachten werden definitief afgesloten door meerdere betonnen proppen met daartussen een opvulling van mijnsteen. Het mijnveld van de Laura werd echter nog steeds ontgonnen en was bereikbaar via de Julia-schachten.
 
[[Bestand:Waterdoorbraak in de mijn Julia te Eygelshoven, Bestanddeelnr 909-3064.jpg|thumb|links|Aantal [[kompel]]s bijeen nabij de ingang van de mijn (1958)]]
Op vrijdag [[20 december]] [[1974]] werd de Julia gesloten. Daarmee ging de op een na laatste steenkoolmijn van Nederland dicht. De allerlaatste mijn, de [[Oranje-Nassau (mijnen)|Oranje-Nassau I]] te [[Heerlen]] volgde anderhalve week later, op dinsdag [[31 december]] 1974. De steenkolenwinning in Nederland was daarmee voorgoed tot een einde gekomen.
 
De elektrische hogedrukcentrale van de mijn, die pas in 1965 in gebruik werd genomen, bleef nog tot 1987 in bedrijf. Het terrein van de Julia is thanslater ingericht als industrieterrein. Van de mijn bleef weinig meer over: alleen de gebouwen van de voormalige OVS ([[Ondergrondse Vakschool]]) en mechanische werkplaats staan anno 2015 nog overeind.
 
{{Navigatie Laura en Vereeniging}}