|
Deze [[kruistocht]] was een antwoord op de voornamelijk islamitische [[Piraterij (zeeroverij)|piraterij]] en de daarmee gepaard gaande [[mensenhandel]] ([[Barbarijse slavenhandel]]) in de Middellandse Zee, die destijds een groot probleem vormden. Niet alleen de bemanning en passagiers van de gekaapte schepen waren slachtoffers van de rooftochten van de Noord-Afrikaanse kapers, maar ook de Zuid-Europese kuststreken werden met het oog op mensenhandel door de kapers aangedaan en de bewoners weggevoerd. De gevangenen werden meestal op de slavenmarkten verkocht of aan [[harem]]s geleverd. [[Slavernij]] was tot ver in de 19e eeuw een onveranderlijke, economische factor in de Arabische maatschappij ([[Arabische slavenhandel]]).
Genua was niet in het laatstminst door deze kaperij getroffen. Eind 1389 stuurde de handelsrepubliek een delegatie naar de Franse koning [[Karel VI van Frankrijk|Karel VI]] in [[Toulouse (stad)|Toulouse]] met het verzoek om een gezamenlijke militaire expeditie te ondernemen tegen de op de Noord-Afrikaanse kust (in het huidige [[Tunesië]]) gelegen havenstad [[Mahdia (stad)|Mahdia]], die als uitvalbasis van de kapers werd beschouwd. BovendienGenua hoopte Genua echter ook hierdoor een steunpunt voor haar handel op de Noord-Afrikaanse kust te kunnen opbouwen.
== Verloop ==
Met deDe uitvoering van de onderneming, die door zowel de Romeinse [[paus Bonifatius VIII]] alsook door [[tegenpaus Clemens VII]] ([[Babylonische ballingschap der pausen]]) als kruistocht werd bestempeld, werd aan de oom van de koning, hertog [[Lodewijk II van Bourbon]], toevertrouwd, een veteraan van de [[Honderdjarige Oorlog]].<ref>{{Aut|L. Mirot}}, Une expédition française en Tunisie au XIV<sup>e</sup> siècle. Le siège de Mahdia (1390), in ''Revue des études historiques'' 97 (1931), p. [http://visualiseur.bnf.fr/CadresFenetre?O=NUMM-11717&I=378&M=tdm 368].</ref> Genua zorgde voor de vloot van ongeveer 100honderd galeien, die onder het commando van [[Giovanni Centurione]] begin juli 1390 uitvoer. Na hun aankomst eind juli begon het beleg van Mahdia. Nadat een Saraceens ontzettingsleger was opgerukt, veranderde de strijd in een uitputtende [[stellingenoorlog]]. In het kruisvaarderskamp braken epidemiesepidemieën uit en het moraal bereikte een dieptepunt.
Gelet op de naderende herfst besloot Lodewijk II tenslotte midden september om vredesgesprekken aan te knoppen met de Saracenen aan te knopen. Men kwam een tienjarige wapenstilstand overeen, de stad Mahdia zou vijftien jaar lang de belastingen die het was verschuldigd aan de [[Hafsiden|Hafsidische]] kalief in Tunis aan Genua afdragen en bovendien zou Lodewijk II voor zijn uitgaven wordenkosten schadeloos worden gesteld.<ref>Vgl. {{Aut|R. Lanz}}, ''Ritterideal und Kriegsrealität im Spätmittelalter. Das Herzogtum Burgund und Frankreich'', diss. [[Universiteit Zürich]], 2006, p. [http://ferienhaus-bretagne-finistere.com/Josselin/Ritterideal.pdf 178]{{Dode link|datum=september 2018 |bot=InternetArchiveBot }}.</ref>
De kruisridders verlieten eind september Noord-Afrika. Op hun terugweg werden enkele havens op [[Sardinië]] aangevallen, die als aanvoersbasisaanvoerbasis voor de piraten hadden gediend. Daarbij werd onder andere de stad [[Cagliari (stad)|Cagliari]] voor Genua veroverd.
== Receptie en nawerkingNasleep ==
Omwille van de afgesloten wapenstilstand kon de kruistocht als een succes worden beschouwd en de Franse deelnemers werden bij hun terugkeer als helden onthaald. Dit enthousiasme droeg ertoe bij dat vele Fransen zich in 1396 aan de oproep van koning [[Keizer Sigismund|Sigismund]] van Hongarije voor de [[Slag bij Nicopolis|kruistocht van Nicopolis]] gevolg gaven.<ref>{{Aut|J. Riley-Smith}}, ''The Crusades: A History'', New Haven, 2005², p. [https://books.google.be/books?id=eDTaOZxvkqAC&pg=PA272 272].</ref>
== Noten ==
| 