Lev Zadov: verschil tussen versies

== Jonge jaren ==

== Anarchisme en dwangarbeid ==

Lev Zadov sloot zich al voor 1912 aan bij een anarchistische groep van de metaalfabriek, en was lange tijd lid van de Yuzovsk (Donetsk)-groep van Anarcho-communistenAnarchocommunisten. Hij nam deel aan een aantal gewapende berovingen, een gebruikelijke manier voor dergelijke groepen om hun activiteiten te financieren. Hij beroofde onder andere de voorman van een productie-coöperatie[[artel]] bij een mijn, en een geldkantoor in [[Debaltseve]]. Hij werd in 1913 gearresteerd voor het beroven van een postkantoor en veroordeeld tot 8 jaar dwangarbeid.

== Van de februari-revolutieFebruarirevolutie tot Machno ==

Zadov werd vrijgelaten na de [[Februarirevolutie (1917)]], samen met andere revolutionaire gevangenen. Hij werd kort daarna gekozen tot lid van de [[Sovjet|raadsovjet]] van Yuzovka.<ref name="VA"/> Zadov was nauw betrokken geweest bij het organiseren van de anarchistische paramilitaire groep in Yuzovka en voegde zich in het voorjaar van 1918 met zijn groep bij het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode legerLeger]]. Zijn jongere broer Daniël was ook lid van deze groep. Zadov klom snel op in rang en werd plaatsvervangend regimentscommandant. Zijn regiment bevocht het naderende Duitse leger en troepen van [[Tsentralna Rada]], maar werd verslagen waarna ze zich terugtrokken naar [[Volgograd]] (Tsaritsyn geheten). De gebroeders Zadov verlieten het Rode legerLeger en gingen weer naar Oekraïne om zich bij de anarchisten aan te sluiten.

== Onder Machno ==

Lev Zadov sloot zich aan bij de guerrilla's van [[Nestor Machno]] in augustus 1918 en werd hoofd van de Kontrrazvedska, de militaire inlichtingendienst van het [[Revolutionair Opstandsleger van Oekraïne]].<ref name="VA">{{cite book |last= Azarov|first= Vyacheslav|date= October 2007|title= Kontrrazvedka - The Story of the Makhnovist Intelligence Service|url= https://libcom.org/files/Kontrrazvedka%20-%20The%20Story%20of%20the%20Makhnovist%20Intelligence%20Service%20-%20V.%20Azarov.pdf|publisher= Black Cat Press|isbn= 978-0-9737827-2-1}} Geraadpleegd 2 februari 2020</ref> Volgens ooggetuigen behoorde hij tot de nabije kring rond Machno en diens vrouw. Zadov kreeg de eerheeft enkele keren het leven van Machno te hebben gered bij schermutselingen met het Rode legerLeger. Op 28 augustus 1921 organiseerde Zadov de ontsnapping van de overblijfselenovergebleven troepen van Machno's guerrillagroep naar Roemenië. De Roemeense veiligheidsdienst recruteerderekruteerde hem en zijn broer in 1924 om zich aan te sluiten bij een ondergrondse anti-Sovjetgroep die naar de [[Sovjet -Unie]] zou worden gezonden.

== Bij de OGPU ==

Na de grens overgestoken te zijn, gaf hij zich over aan de Sovjet-autoriteiten en ging bij de [[KGB (Sovjet-Unie)|OGPU]] (voorloper van de KGB), waar hij werkte op hun kantoor in [[Odessa (stad)|Odessa]]. DanielDaniël Zadov kwam op het kantoor van [[Tiraspol]] terecht. Zadov was bepalend voor het uitschakelen van diverse militante anti-Sovjetgroepen. Hij heeft een van de meest succesvolle inlichtingenoperaties tegen Roemenië uitgevoerd, en werd beloond met een persoonlijk verguld wapen voor de "succesvolle strijd tegen de contra-revolutiecontrarevolutie". De Zadov-broers werden gearresteerd tijdens de [[Grote Zuivering]] in september 1937 en beschuldigd van samenwerking met de Roemeense veiligheidsdienst. Het proces tegen hen vond plaats op 25 september 1938 en duurde 15 minuten. Lev en Daniël werden schuldig verklaard en dezelfde dag geëxecuteerd door een vuurpeloton.

== Persoonlijk ==

Lev Zadov trouwde in 1925 met Vera Matvienko, ze kregen een dochter, Alla Zinkovskaja (1921), en een zoon, Vadim Zinkovski (1926). Alla Zinkovskaya ging aan het begin van de Duitse inval (Tweede Wereldoorlog) als vrijwilliger bij het Rode leger. Ze werd gedood op 13 juni 1942 bij de [[belegering van Sebastopol (1941-1942)]].<ref>{{Cite web|url=http://obd-memorial.ru/html/info.htm?id=75799982|title=Зинковская Алла Львовна, матрос : Информация из картотеки :: ОБД Мемориал|website=obd-memorial.ru|language=ru|accessdate=2020-02-02}}</ref> Vadim ging in 1944 bij het Rode legerLeger en werd officier. Vadim Zinkovski nam ontslag in 1977, hij was toen kolonel.

===== In literatuur== ===