In religieuze zin is ascese het streven naar beheersing of onderdrukking van natuurlijke verlangens om tot een vorm van reinheid te komen. [[Vasten]] en [[seksuele onthouding]] zijn in die zin vormen van ascese.
De doelen van een ascetische levenshouding kunnen verschillen. Het kan een vorm van boetedoening zijn, zichzelf offeren aan een godheid, een middel tot discipline voor het geestelijk leven, het verkrijgen van [[bovennatuurlijkebovennatuurlijk]]e krachten of het verwerven van verdienste voor het [[hemel|hiernamaals]]. Ook kan het zijn dat men het (eigen) lichaam of dit bestaan zelf slecht of waardeloos acht en de [[versterving (dood)|versterving]] zoekt.
=== Christendom ===
In de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]] lezen we al in het oude[[Oude testamentTestament]] over profeten die zich ophielden in de woestijn en een zeer matig leven leidden. Ook het [[Nieuwe Testament]] predikt matigheid. Ascese is echter in het christendom nooit een doel op zichzelf, maar altijd een middel om de gehechtheid aan alles wat van God afleidt los te laten. Zodoende kennen de oudere Kerken, zoals de katholieke en orthodoxe, nog altijd perioden van vasten. Ook het [[Heremiet (monnik)|kluizenaar]]s- en [[klooster (gebouw)|klooster]]bestaan, gebaseerd op geloften van [[armoede]], [[kuisheid]] en gehoorzaamheid, kunnen worden gezien als vormen van ascese. Het is duidelijk dat Christus zelf minstens bij perioden een ascetisch leven leidde. Zo vastte Hij veertig dagen en nachten in de woestijn.
