Bernhards familie had goede contacten met de familie Von der Goltz, die tot de entourage van de [[Willem II van Duitsland|Duitse ex-keizer]] in Doorn behoorde.<ref name="Fasseur p128">Fasseur, Cees; ''Wilhelmina. Krijgshaftig in een vormeloze jas'', p. 128</ref> In 1935 bezocht Bernhard minimaal tweemaal de Duitse ex-keizer en zijn vrouw [[Hermine van Reuss oudere linie|Hermine Reuss]] in Nederland.<ref>Zijl, Annejet van der; ''Bernhard. Een verborgen geschiedenis'', p. 237</ref>
In november 1935 ging hij samen met mevrouw Von der Goltz op bezoek bij de Nederlandse ambassadeur in Parijs [[John Loudon]]. Aan Loudon vroeg hij hoe hij zich kon laten introduceren bij [[Wilhelmina]] en [[Juliana]].<ref name="Fasseur p128" /> Van zijn tante Anna kreeg hij informatie dat Juliana en Wilhelmina van plan waren om de [[Olympische Winterspelen]] in [[Garmisch-Partenkirchen (plaats)|Garmisch-Partenkirchen]] te bezoeken en net over de grens zouden logeren in Oostenrijk.<ref>Begin februari 1936 schrijft tante Anna: Lieve Bernilo! In Berlijn trof ik gisteren mijn nicht Ally Mecklenburg en ze vroeg mij jou te schrijven dat je mogelijkerwijs voor de Wintersportolympiade naar Partenkirchen gaat. De Knk. Fam. uit H. komt vanuit Oostenrijk geregeld over om deze bij te wonen. Je zou ernaartoe moeten gaan en je bekend maken. Ik denk dat je het beste een hoveling of een hofdame kunt vragen je voor te stellen en je tijdens de dagen daar vaak moet laten zien, aangezien ze al van je weten. Naar ik hoor, zullen daar ook andere heren met dezelfde intenties zijn. Ik wens je nadrukkelijk alle goeds. Ik hoop dat het je lukt, ook al is de tijd nogal krap, je tante Anna. (Bron: [http://nos.nl/koningshuis/artikel/142383-citaten-uit-bernhard-een-verborgen-geschiedenis.html Citaten uit Bernhard, een verborgen geschiedenis], ''NOS'', 8 maart 2010)</ref> Bernhard reisde spoorslags af naar Garmisch-Partenkirchen en legde op 11 februari 1936 in het Oostenrijkse [[Igls]] een bezoek af aan Juliana en Wilhelmina onder het voorwendsel dat zijn vader Juliana's vader prins [[Hendrik van Mecklenburg-Schwerin]] gekend had. Via mevrouw Von der Goltz heeft Bernhard een introductiebrief gekregen.<ref>Fasseur, Cees; (2009) ''Juliana & Bernhard. Het verhaal van een huwelijk. De jaren 1936-1956'', p. 28</ref> De gesprekken verliepen in het Frans.
De prins viel zowel bij Juliana als bij haar moeder en de meegereisde hofhouding in de smaak. Wilhelmina won daarop informatie in bij Duitse familieleden en de Nederlandse ambassade in Berlijn. Hermine Reuss steunde Bernhard en vroeg Wilhelmina's schoonfamilie een positief advies uit te brengen.<ref>Fasseur, Cees; (2009) ''Juliana & Bernhard. Het verhaal van een huwelijk. De jaren 1936-1956'', p. 29</ref> Hoewel niet alle adviezen positief bleken te zijn besloot Wilhelmina door te gaan met Bernhard.
