Wet van behoud van massa: verschil tussen versies

De wet van behoud van massa werd in [[1789]] door [[Antoine Lavoisier]] geformuleerd. Om deze reden is deze regel ook bekend als de wet van Lavoisier. Lavoisier wordt om deze reden vaak gezien als [[Scheikundige revolutie|de grondlegger]] van de moderne scheikunde. Echter, [[Michail Lomonosov]] had al veel eerder, in 1748, soortgelijke beweringen gedaan en ze in experimenten bewezen. Historisch gezien bleef de wet van behoud van massa duizenden jaren onbekend door het effect van gassen: [[koolstofdioxide]] verdween bij verbranding ongezien en [[Zuurstof (element)|zuurstof]] werd bij [[oxidatie]] ongezien opgenomen. Dit effect werd niet begrepen totdat de [[vacuümpomp]] als eerste de mogelijkheid gaf gassen te wegen. Eenmaal begrepen, werd de wet van behoud van massa de sleutel tot de overgang van de [[alchemie]] naar de moderne chemie. Toen wetenschappers zich realiseerden dat substanties nooit verdwenen uit metingen, konden ze zich voor de eerste maal bezig gaan houden met kwantitatieve studies naar de veranderingen van substanties. Deze ommekeer leidde tot het inzicht van de chemische elementen en het idee dat alle chemische processen en veranderingen, inclusief vuur en de menselijke [[stofwisseling]], eenvoudige reacties zijn tussen niet van massa veranderende elementen. de wet van het behoud van massa is dus heel nuttig voor mens en dier in onze samenleving.