De [[vreesreactie]] is een automatische reactie op een bedreigende of schadelijke prikkel, zoals bijvoorbeeld een lichte elektrische schok die aan de voetzool van proefdieren in een laboratorium wordt toegediend. De vreesreactie komt tot uiting in verstarren ('freezing'), verhoging van de hartslag, de bloeddruk en de schrikachtigheid. Zij wordt gestuurd door de nucleus centralis van de [[amygdala]] die allerlei gedragsmatige en fysiologische reacties kan ontketenen. Dit gebeurt via projecties van de nucleus centralis naar structuren als de [[Pons (hersenen)|pons]], [[hypothalamus]] en het [[tegmentum]]. Deze structuren zijn betrokken bij primitieve affectieve responsen als de [[schrikreactie]] (startle), motorische reacties, respiratie, afweerreacties en 'freezing' (verstarren). Vrees uit zich via de hypothalamus ook in reacties van het autonome zenuwstelsel zoals toename van de hartslag, bloeddruk en huidgeleiding.
== Verwerken van affectieve prikkels: directe en indirecte routes ==
