Brutus van Troje: verschil tussen versies

'''Brutus van Troje''', ofwel '''Brutus van Brittannië''' (Keltische naam: '''Bryttys'''), wordt gezien als de legendarische eerste koning van [[Brittannië]] van ongeveer [[1109-1100 v.Chr.|1104 v.Chr.]] tot ongeveer [[1089-1080 v.Chr.|1081 v.Chr.]]. Hij was, volgens [[Geoffrey van Monmouth|Geoffrey of Monmouth]] de achterkleinzoon van [[Aeneas]], en werd verbannen uit [[Italië]] nadat hij per ongeluk zijn vader [[Silvius (mythologie)|Silvius]] doodde. Brutus bevrijdde een aantal [[Troje|Trojaanse]] slaven uit [[Griekenland]] en leidde hen, nadat hij een visioen had gehad dat hij een koninkrijk zou stichten in een land dat door reuzen werd bewoond, via [[Gallië]] naar Engeland, waar hij volgens de legende de reuzen versloeg. Hij wordt gezien als de stichter van de stad Nieuw -Troje, het latere [[Londen]]. De Keltische stammen uit de Londense gebieden werden [[Trinovanten]] genoemd. Brutus regeerde 23 jaar, en maakte voor zijn dood een wetboek voor zijn volk. Bij Ignoge had hij drie zonen: [[Locrinus]], [[Kamber]] en [[Albanactus]], onder wie het Britse eiland werd verdeeld na Brutus' dood.