Israël: verschil tussen versies

In het [[Geschiedenis van Palestina (regio)|land Kanaän]] vormden zich al tijdens de [[ijzertijd]] de [[Israëlieten|Israëlitische]] koninkrijken [[Koninkrijk Israël|Israël]] en [[koninkrijk Juda|Juda]], maar de [[geschiedenis van Israël|moderne Israëlische geschiedenis]] begint in de twintigste eeuw, waarin de [[Balfour-verklaring]] een cruciale rol speelde. Het [[Mandaatgebied Palestina|Brits Mandaat Palestina]], dat op zijn beurt is ontstaan na de opsplitsing van het [[Ottomaanse Rijk]] in 1920, werd in 1947 door de internationale gemeenschap [[Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties|verdeeld]] in een onafhankelijke [[Joden|Joodse]] en een onafhankelijke [[Arabieren|Arabische]] staat, met een aparte status voor [[Jeruzalem]]. Het verdelingsplan, omarmd door [[Jewish Agency for Israel|joodse leiders]] maar afgewezen door de Arabieren, leidde tot de [[Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948]]. De onafhankelijke staat Israël werd ondertussen, in mei 1948, uitgeroepen en een jaar later met Resolutie 273 toegelaten tot het lidmaatschap van de [[Handvest van de Verenigde Naties|Verenigde Naties]].<ref>[https://www.jewishvirtuallibrary.org/un-general-assembly-resolution-273-iii-may-1949 UN General Assembly Resolutions: Resolution 273(III)] UN-Resolutie 273(III)</ref><ref>''Recalling its resolutions of 29 November 1947 and 11 December 1948 and taking note of the declarations and explanations made by the representatives of the Government of Israel before the Ad Hoc Political Committee in respect of the implementation of the said resolutions". "Decides that Israel is a peace-loving State which accepts the obligations contained in the Charter and is able and willing to carry out those obligations.''</ref> Israël werd [[Resolutie 194 Algemene Vergadering Verenigde Naties|toegelaten als vredelievende staat]], die het [[Handvest van de Verenigde Naties]] en daaruit voortvloeiende verplichtingen had geaccepteerd.

In 1949 sloot Israël op het eiland [[Rodos (eiland)|Rhodos]] wapenstilstandsakkoorden met resp. [[Koninkrijk Egypte|Egypte]], [[Libanon]], [[Jordanië]], en [[Syrië]].<ref>Ben-Dror, Elad (2016) ''Ralph Bunche and the Arab-Israeli Conflict: Mediation and the UN 1947–1949'',Routledge</ref> De wapenstilstandsgrens tussen Israël en de Arabische legers werd bekend als de [[Groene Lijn (grens)|Groene lijn]]. In datzelfde jaar op 11 mei 1949 werd Israël toegelaten als lid van de [[Verenigde Naties]], nadat de Israëlische regering bij monde van haar minister van Buitenlandse Zaken [[Moshe Sharett]] had toegezegd álle resoluties van de Verenigde Naties te zullen naleven, waaronder de [[implementatie]] van Resolutie 181 (VN-Verdelingsplan) en Resolutie 194 (recht op terugkeer van de vluchtelingen).<ref>[https://www.jewishvirtuallibrary.org/un-general-assembly-resolution-273-iii-may-1949 UN General Assembly Resolutions: Resolution 273(III)] UN-Resolutie 273(III)</ref><ref>''Recalling its resolutions of 29 November 1947 and 11 December 1948 and taking note of the declarations and explanations made by the representatives of the Government of Israel before the Ad Hoc Political Committee in respect of the implementation of the said resolutions". "Decides that Israel is a peace-loving State which accepts the obligations contained in the Charter and is able and willing to carry out those obligations.''</ref> Israël werd [[Resolutie 194 Algemene Vergadering Verenigde Naties|toegelaten als vredelievende staat]], die het [[Handvest van de Verenigde Naties]] en daaruit voortvloeiende verplichtingen had geaccepteerd.