|
== Receptie ==
RecensentenContemporaine recensenten van ''The Whale'' maakten zich er vrolijk over dat het werk wordt verteld door een personage dat met de rest van de bemanning verdronken zou zijn. Melville werd op veelal schampere toon amateurisme verweten. In deze periode was het gebruikelijk om Engelse recensies te herdrukken in Amerikaanse periodieken, zodat de Amerikaanse lezers kennis konden nemen van een grote compositiefout die zich helemaal niet voordeed in de editie die bij hen in de boekwinkels lag. Vanwege het grote verschil tussen beide uitgaven is het zinvol de Britse en de Amerikaanse receptie gescheiden te beschrijven.<ref name="Parker 1988, p. 702">{{Aut|Parker}} (1988), p. 702.</ref>
''The Whale'' kreeg in Londen buitengewone aandacht van ervaren critici in kranten, maandbladen en kwartaaltijdschriften. Melville-kenner Hershel Parker omschrijft de eenentwintig bekende Engelse (en Ierse) recensies als “allemaal"allemaal vakkundig, en vele zijn briljante reacties op wat duidelijk werd geiengezien als een opmerkelijk boek.”"<ref>{{Aut|Parker}} (1988), p. 700. “all competent, and many are brilliant responses to what was plainly perceived as a remarkable book.”</ref> Over het algemeen beschouwde de Engelse kritiek het boek als “een"een fenomenaal literair werk, een filosofische, metafysische, en poëtische roman”roman."<ref name="Parker 1988, p. 702"/> Uitgever Bentley verzamelde de beste citaten uit de eerste recensies voor eneen advertentie die op 14 november in de Londense ''Morning Post'' verscheen.
Het gros van de Amerikaanse recensies van ''Moby-Dick'' daarentegen was afkomstig van amateurs en van gewone journalisten zonder literaire expertise; slechts een handvol was van gespecialiseerde critici en zelfs de beste daarvan lieten zich meer door morele dan door esthetische principes leiden. In plaats van de literaire aspecten was het vooral de praktische informatie over de walvisvisvangst die in Amerika de aandacht trok. Daarnaast had Melville de pech dat uitgerekend de wrokkige, negatieve besprekingen in de Engelse tijdschriften ''Athenaeum'' en ''Spectator'' de enige twee waren die in Amerika zo wijd en zijd werden herdrukt en geciteerd dat ze deel uitmaken van de Amerikaanse receptiegeschiedenis. Zo ontging het het Amerikaanse leespubliek dat ''The Whale'' in Londen veel aandacht had gekregen, laat staan positieve aandacht.<ref>{{Aut|Parker}} (1988), p. 700-701.</ref>
Kort voordat het boek verscheen stond het onderwerp ervan in de belangstelling, doordat een walvis het schip ''Ann Alexander'' tot zinken had gebracht. Over dit incident handelt een groot deel van de eerste aflevering van de recensie die in twee delen in de ''Literary World'' verscheen, op 15 en 22 november, het tijdschrift dat in 1850 Melvilles essay ''Hawthorne and hisHis Mosses'' had gepubliceerd. De anonieme recensie wordt toegeschreven aan Evert Duyckinck, een bekende van Melville.<ref>{{Aut|Parker}} (1988), p. 720.</ref> De tweede aflevering heeft een afkeurende toon en Duyckinck waarschuwt de lezers voor de volgens hem niet-godsdienstige tendens in ''Moby-Dick'' (enkele jaren eerder was Duyckinck al geschokt door Melvilles beroemd geworden brief waarin hij Shakespeare vrijuit met Christus vergeleek). Duyckinck zag er een combinatie van drie boeken in, waarvan het eerste, een grondig verslag over de potvis, hem het meest beviel, zodat hij er weinig woorden aan besteedde. Het tweede boek, de avonturen van de bemanning van de ''Pequod'', beviel hem allerminst, omdat de personages een weinig realistische indruk maakten en, erger nog, de spreekbuis waren voor onwelvoeglijke religieuze overwegingen. Het derde boek houdt het midden tussen essay en rapsodie en is afkeuringswaardig vanwege het gebrek aan respect waarmee de meest heilige opvattingen over het leven geweld werden aangedaan en onderwerp van speculatie werden gemaakt.<ref>{{Aut|Parker}} (1988), p. 721-722.</ref> OnderDe meerrecensie vanwegebeïnvloedde delatere invloedrecensies vanen dezegaf recensie op volgende, werd hiermeedaarmee het startschot gegeven voor een kritische ontvangst. dieDat dusdanigwekte Melvilles woede opwekteop, datdie hij invan zijn volgende werk, de roman ''Pierre'' (1852), een bittere satire maakte van het Amerikaanse literaire wereldje verwerkte en zijn abonnement op ''Literary World'' opzegde.<ref>{{Aut|Parker}} (1988), p. 691.</ref>
Op 1 december schreef Hawthorne, aan wie het boek was opgedragen, aan Evert Duyckinck een enthousiaste brief over ''Moby-Dick'' en tegelijk een protest tegen de recensie.<ref group=kleine-letter>Het is onbekend of Hawthorne vermoedde dat Duyckinck zelf de auteur van de niet ondertekende recensie was.</ref> ▼
▲Op 1 december schreef Hawthorne, aan wie het boek was opgedragen, aan Evert Duyckinck een enthousiaste brief over ''Moby-Dick'' en tegelijk een protest tegen de recensie.<ref group=kleine-letter>Het is onbekend of Hawthorne vermoedde dat Duyckinck zelf de auteur van de niet -ondertekende recensie was.</ref>
:Wat een boek heeft Melville geschreven! Het geeft mij het idee van een veel grotere kracht dan zijn eerdere werken. Het wil mij voorkomen dat de recensie ervan in de Literary World geen recht deed aan de sterkste kanten ervan.<ref>{{Aut|Parker}} (1988), p. 691-692.</ref>
|
