Ferre Grignard: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k |{{Largethumb}}| is redundant, gebruik voortaan |thumb| |
|||
Regel 35:
In [[1964]] werd in Antwerpen het muziekcafé "De Muze" geopend en Ferre Grignard mocht er elke donderdag optreden met [[George Smits]] op gitaar en mondharmonica en Miel De Somer op wasboard. Zijn song "''Ring Ring I've Got To Sing''" kende er zoveel succes dat Walter Masselis, een van de eigenaars van "De Muze", er een single van liet persen. De eerste 500 exemplaren waren onmiddellijk uitverkocht. [[Hans Kusters]], een talentscout van het Philipslabel, liet een nieuwe opname maken en de single werd een hit. Met zijn [[hippie]]-achtige imago, zijn lange haar en nonchalante uiterlijk, werd hij ook weleens de Vlaamse [[Bob Dylan]] genoemd.
Een hoogtepunt was een optreden in de [[Olympia (Parijs)|Olympia]] in [[Parijs (hoofdbetekenis)|Parijs]] in april 1966. Kort daarop klaagde hij de Franse vedette [[Johnny Hallyday]] aan, die een bewerking had gemaakt van zijn tweede hit "''My Crucified Jesus''" met als titel "''Cheveux longs idées courtes''". Het [[plagiaat]] zelf kon hem niet zoveel schelen, wel het feit dat
Grignard leefde overeenkomstig zijn imago: wild en nonchalant. Bovendien waren er problemen met zijn platencontract en na een jaar van stilte verscheen in 1968 een nieuwe elpee: "''Captain's Disaster''". Intussen was de motivatie er bij Ferre uit en zijn optredens werden slechter. Dat deed zijn carrière geen goed en de fans waren hem snel vergeten. De elpees die intussen nog verschenen, flopten en omdat Ferre nooit belastingen had betaald, werd in 1979 zijn inboedel openbaar verkocht. Ferre Grignard werd weer cafézanger. Vlak voordat hij in 1982 aan [[keelkanker]] zou overlijden, probeerde hij een comeback te maken, "met beklemmend werk, indringend als een lange doodskreet".{{Bron?|van wie is dit citaat?|2013|08|11}}
| |||