Lockheed L-14 Super Electra: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Lemma link herstel |
bronnen en een foto toegevoegd |
||
Regel 10:
| maxpassagiers= 12
| leeggewicht= 4.886 kg
| vleugeloppervlak= 51
| maxstartgewicht= 7.955 kg
| maxbrandstof=
Regel 22:
| status=
| primairegebruikers= [[Northwest Airlines]], [[Trans-Canada Air Lines]], [[KLM]], [[British Airways Ltd]], [[LOT Polish Airlines]]
| aantal=
}}
[[bestand:Lockheed 14-H 3-view L'Aerophile October 1937.jpg|thumb|Lockheed 14-H]]
De '''Lockheed L-14''', bijgenaamd '''Super Electra''' is een vliegtuig van het Amerikaanse merk [[Lockheed]] gebouwd in de jaren 30 van de twintigste eeuw.
== Ontwerp ==
De L-14 Super Electra was een doorontwikkeling van de [[Lockheed L-10 Electra|L-10 Electra]] en [[Lockheed L-12|L-12]]. Het model was van de hand van ontwerper Don Palmer en de machine vloog voor het eerst op 29 juli 1937. Het was ontworpen voor 14 passagiers en was een concurrent van de wat grotere [[Douglas DC-3]]. In totaal bouwde Lockheed 114 Super Electra's waarvan de eerste in gebruik werd genomen door [[Northwest Airlines]] in oktober 1937.
De L-14 was het eerste verkeersvliegtuig dat was uitgerust met zogenaamde ''Fowler flaps'', grote [[welvingsklep]]pen achteraan de vleugels die uitklapten bij de landing en zorgden voor extra [[liftkracht]]. De flaps werden hydraulisch aangedreven, evenals het intrekbare landingsgestel.
== Gebruikers
Het toestel was verkrijgbaar met verschillende motoren. Het model met twee Wright Cyclones van 760
De Super Electra werd geen groot succes in vergelijking met de DC-3, maar van de militaire versie, de [[Lockheed Hudson]], werden er 2941 exemplaren gebouwd tussen 1938 en 1943.
== Super Electra bij de KLM en KNILM ==
De [[KLM]] was de eerste niet-Amerikaanse maatschappij die de Super Electra aanschafte. In totaal werden zes machines gekocht. Vier daarvan gingen direct naar het West Indische bedrijf. Twee werden in Nederland afgeleverd. De PH-APE "Ekster" crashte op
== Howard Hughes ==
In juli 1938 vloog [[Howard Hughes]], vergezeld van luitenants Connor en Thurlow, boordwerktuigkundige Lund en radio-operator Stoddard, met een Lockheed 14 met Wright Cyclone-motoren "rond de wereld" - eigenlijk rond het noordelijk halfrond - in drie dagen en 19 uur, van New York naar New York, met tussenstops in Parijs, Moskou, Omsk, Jakoetsk, Fairbanks, en Minneapolis.<ref>{{en}} Life [https://books.google.nl/books?id=n08EAAAAMBAJ&lpg=PP1&pg=PA9&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false Howard Highes gets hero's welcome on world flight, 25 juli 1938], geraadpleegd op 7 januari 2020</ref> De totale afstand was 14.874 mijl, ongeveer 24.000 kilometer; dus geen echte vlucht "rond de wereld", zoals het in de advertenties werd voorgesteld. Het toestel had extra brandstoftanks aan boord en had minder vensters dan het standaardmodel.
{{Appendix}}
|