Louise Henriëtte van Nassau: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 54319939 van 191.125.169.26 (overleg) ongedaan gemaakt. Waarom verwijderen? Label: Ongedaan maken |
→Biografie: details |
||
Regel 21:
Louise Henriëtte groeide op aan het stadhouderlijke hof. Haar liefde voor [[Henri Charles de la Trémoille]], prins van Talmant, haar achterneef en kleinzoon van [[Charlotte Brabantina van Nassau]] moest ze opgeven. Het paar schreef elkaar heimelijke brieven. Een citaat uit één van haar brieven: "'t Is te beklagen dat ick om sijn geltz wil en een weinich landt soo ongeluckig moet sijn en verkogt worden. Och, wast ick doch doot of wast ick eene bouerin soo mocht ick doch iemantz nemen die ick kende nae mijn sinn en die ick liefhad."
Haar moeder [[Amalia van Solms]] probeerde een koninklijk huwelijk voor Louise te realiseren. Uiteindelijk ging de verloving met de [[prins van Wales]], de latere koning [[Karel II van Engeland]], niet door en werd zij tegen haar zin gedwongen tot een huwelijk met keurvorst [[Frederik Willem I van Brandenburg]]
Pas de dag voor haar huwelijk ging zij akkoord met een huwelijk met de keurvorst, op voorwaarde dat ze thuis bij haar ouders mocht blijven totdat haar vader overleden was.<ref>Boer, Paul de (1986) het húijs int noorteynde. Het Koninklijk Paleis Noordeinde historisch gezien, p. 50</ref> Frederik Hendrik kwakkelde steeds meer met zijn gezondheid en was op de huwelijksdag niet in staat om te lopen. In een stoel werd hij de feestzaal ingedragen. Louise Henriette trouwde op 7 december 1646. Enkele maanden later, op 14 maart, overleed haar vader.
Haar echtgenoot schonk haar een landgoed waar zij een kasteel liet bouwen in Nederlandse stijl, het latere [[Oranienburg (stad)|Oranienburg]]. Ze liet het tussen 1653 en 1655 door de kunstschilder [[Jan Lievens]] decoreren.
De eerste paar jaren van het huwelijk woonde het paar in [[Kleef (stad)|Kleef]], maar in 1648 werd verhuisd naar Brandenburg, het stamland van Frederik Willem.
| |||