[[Bestand:M42proplyds.jpg|thumb|350px|Vier [[Protoplanetaire schijf|protoplanetaire schijven]] in de [[Orionnevel]].]]
De hypothese van eende '''zonnenevel''', ook wel de '''Kant-Laplace-hypothese''' genoemd, is vooralsnog de op dit moment meest waarschijnlijk geachte verklaring voor het ontstaan van onshet [[zonnestelsel]]. De theorie werd bedachtgeformuleerd door [[Emanuel Swedenborg]] in 1734.<ref>{{la}}[[Emanuel Swedenborg|Swedenborg, E.]]; 1734: ''Opera Philosophica et Mineralia'', in Principia, Volume I</ref> [[Immanuel Kant]],diekende Swedenborgs werk kende, en breidde de theorie in 1755 verder uit. Hij bedacht dat als [[nevels en gaswolken]] langzaam [[rotatie (natuurkunde)|roteren]], ze onherroepelijk samentrekken en platter worden, onder invloed van hun eigen [[gravitatiekracht]], waardoor uiteindelijk deeen centrale [[ster (hemellichaam)|ster]] en daaromheen cirkelende [[planeet|planeten]] van een zonnestelsel gevormd worden. Een vergelijkbaar model werd in 1796 voorgesteld door [[Pierre-Simon Laplace]]. De tweeBeide modellen kunnenluidden geziende wordenmoderne, als vroege modellen uit dewetenschappelijke [[kosmologie]] in.
De theorie is in de loop der jaren door onderzoek op het gebied van [[astronomie]], [[natuurkunde]], [[geologie]] en [[planetaire wetenschappenwetenschap]]pen steeds verder uitgewerkt. Hoewel de modellen werden bedachtdienden om hetde bestaanvorming van onshet zonnestelsel te verklaren, nemen kosmologen tegenwoordig aan dat hetde procesvorming vanin vorminghet [[heelal]] van planetaire stelsels overal in[[uniformitarianisme|op heteendere wijze]], volgens de zelfde [[heelalnatuurwetenschappen|natuurwetenschappelijke]] voorkomtwetmatigheden verloopt. Inmiddels zijn meer dan 1850 zogenaamde [[exoplaneet|exoplaneten]] ontdekt in de [[Melkweg (sterrenstelsel)|Melkweg]], en hetwaarmee is duidelijkaangetoond dat een zonnestelsel rond een ster geen uitzonderlijke situatie is.
