Anjou (provincie): verschil tussen versies

Na de moord op [[Berengar van Bayeux|Berengar van Neustrië]] en zijn opvolging door de vikinghoofdman [[Rollo|Rollo van Normandië]] kwamen verschillende Franse edelen hiertegen in opstand. In de late negende en de vroege tiende eeuw eigenden de [[burggraaf|burggraven]] van Angers zich het [[graaf (titel)|grafelijke]] gezag toe, scheurden zich van Neustrië/Normandië af en maakten van Anjou een autonoom erfelijk graafschap. De eerste dynastie van de [[Huis Anjou|graven van Anjou]], het huis van [[Ingelgerius]], heerste tot 1205. In 1131 werd graaf [[Fulco V van Anjou]] [[Koninkrijk Jeruzalem|koning van Jeruzalem]]; in 1154 werd zijn kleinzoon [[Hendrik II van Engeland|Hendrik]] [[koninkrijk Engeland|koning van Engeland]] (het latere koninklijke [[huis Plantagenet]]). Henry en zijn opvolgers heersten over een gebied dat zich uitstrekte van [[Ierland (eiland)|Ierland]] tot aan de [[Pyreneeën]], het [[Angevijnse Rijk]]. Het rijk werd opgebroken door koning [[Filips II van Frankrijk]], die een groot deel van het Franse deel van het rijk met inbegrip van Anjou in 1205 veroverde. De toekenning aan de Franse kroon kreeg pas definitief beslag met het [[Verdrag van Parijs (1259)]].