Belfort van Kortrijk: verschil tussen versies

 

Reeds in de middeleeuwen had Kortrijk een automatische uurslager op de hallentoren. Hij werd in 1382 na de [[Slag bij Westrozebeke]] weggevoerd naar [[Dijon]]. Het Kortrijkse uurwerk werd door [[Jean Froissart]] "l'un des plus biaux que on seuist dechà ni delà la mer" genoemd (een van de mooiste die men kent aan deze of gene zijde van de zee). De uurslager kreeg in Dijon de naam [[Jaquemart]] en staat er nog steeds op de Onze-Lieve-Vrouwekerk, samen met de later toegevoegde familie. De Kortrijkzanen vervingen hun verdwenen uurwerk in 1394 door een nieuwe, zwaardere versie.<ref>''Meester Janne den Leenknechte van dat hi de huerclocke maecte, ende al de stoffe leverde, dewelcke stoffe vors. wouch IIIm IIc LI pond'' (3251 pond was ongeveer 1724 kg). De klok droeg het opschrift: ''Victor es mine name Miin luut si Gode bequame Van tempeeste behoet God al Also verre men miin luut hoeren sal. Jan de Leenknecht maecte mi''.</ref> In de rekeningen van 1417-18 dook voor het eerst de naam ''Manten'' op voor de uurslager. Hij kreeg in 1451 een vrouw Kalle.<ref>Frank Deleu, [https://www.beiaard.org/site/node/37 Geschiedenis van de beiaard van de Halletoren te Kortrijk

 

== Literatuur ==