Ranavalona I van Madagaskar: verschil tussen versies

| portaal = Madagaskar

}}

 

Na de dood van Radama I slaagde Ranavalona erin om met hulp van bevriende edellieden de troon te bemachtigen. Haar 33-jarige regeringsperiode werd gekenmerkt door het behoud van de traditionele gebruiken van de Merina en door zelfredzaamheid. Ranavalona verbrak de economische en politieke banden met [[Europa (werelddeel)|Europese]] mogendheden, terwijl ook contacten met buitenlanders tot een minimum werden beperkt. Toch schetsen de verslagen van een aantal buitenlandse ooggetuigen, zoals de [[Britten (volk)|Britse]] missionaris [[David Griffiths (missionaris)|David Griffiths]] en de [[Oostenrijkers|Oostenrijkse]] schrijfster [[Ida Laura Pfeiffer|Ida Pfeiffer]], samen met de kronieken van de secretaris [[Raombana]] een levendig beeld van gebeurtenissen tijdens Ranavalona's regering. Ze verhalen over verdeeldheid tussen [[factie]]s aan het hof, uitbuiting van het volk, [[christenvervolgingen]] en een mislukte staatsgreep door de Franse avonturier [[Joseph-François Lambert]].<ref group=noot>De werken van de missionaris [[William Ellis]] worden door velen gezien als de belangrijkste verslagen over Ranavalona's bewind. Ellis probeerde tijdens deze periode drie maal in Madagaskar te komen, maar werd pas bij de derde keer in 1856 toegelaten voor de duur van een maand. De beschrijving van het bewind van Ranavalona zal Ellis daarom voornamelijk ontleend hebben aan de ooggetuigenverslagen van anderen.</ref>