Hanns Albin Rauter: verschil tussen versies

{{cquote|1=In hartstochtelijke bewoordingen, min of meer een herhaling van de betuigingen tijdens zijn proces, verwierp hij alle medewetenschap; ook toen riep hij uit, dat hij als generaal liever de epauletten van zijn schouders had gerukt dan tot die massamoord mede te werken; tijdens dit proces had hij zich maar één straf voor zulk een misdaad kunnen indenken: ''"auf dem Scheiterhaufen lebendig verbrannt zu werden"'' (op de brandstapel levend te worden verbrand). Maar dan herleest men weer de teksten van brieven en redevoeringen van deze man, ook van brieven tot hem gericht, van redevoeringen, door hem aangehoord, alles uit de tijd, waarin hijzelf, zijn meerderen en zijn minderen, zich nog konden laten gaan, omdat de zekerheid der overwinning al bij voorbaat alle verantwoording overbodig en alle verantwoordelijkheid onvoelbaar maakte, men stelt zich dat alles voor ogen en laat daar achter die vele tienduizenden wegtrekken naar de verschrikkelijke dood, die hen, mannen, vrouwen, kinderen wachtte.}}

 

Op 25 maart 1949 werd Hanns Albin Rauter op 54-jarige leeftijd nabij Scheveningen [[fusillade|gefusilleerd]]. De Zeeuwse verzetsstrijder [[Christiaan Wisse]] kreeg de opdracht om Rauter, op erewoord ongeboeid, van de Strafgevangenis te Scheveningen naar de plaats van executie te begeleiden, waar het vonnis om 6.30 uur in de vroege vrijdagmorgen werd voltrokken. Het bevel "vuur" werd door Rauter zelf gegeven, die daarmee de commandant van het vuurpeloton voor was. De plaats waar zijn lichaam ligt begraven is [[staatsgeheim]].